„Podszedłszy zaś i (ten co) jeden talent (który wziął), powiedział: Panie, poznawszy cię, że twardy jesteś człowiek, żnący, gdzie nie siałeś, i zbierający, skąd nie rozsypałeś. I bojąc się odszedłszy ukryłem talent twój w ziemi. Spójrz, masz twoje. Odpowiadając zaś pan jego rzekł mu: Zły sługo i gnuśny, wiedziałeś, że żnę, gdzie nie posiałem, i zbieram, skąd nie rozsypałem. Trzeba było ci więc złożyć srebrniki me bankierom i przyszedłszy ja dostałbym moje z odsetkiem. Zabierzcie więc od niego talent i dajcie mającemu dziesięć talentów. Bowiem mającemu każdemu będzie dane i zbywało będzie. Zaś nie mającemu i co ma zabrane zostanie mu. I nieużytecznego sługę wyrzućcie w ciemność zewnętrzną. Tam będzie płacz i zgrzyt zębów”. (Według Mateusza 25, 24 – 30)