„Miłował zaś Jezus Martę i siostrę jej i Łazarza. Jak więc usłyszał, że choruje, wtedy pozostał, w którym był miejscu, dwa dni. Następnie po tym mówi uczniom: Idźmy do Judei znów. Mówią mu uczniowie: Rabbi, teraz (usiłowali) cię ukamienować Judejczycy, i znów idziesz tam? Odpowiedział Jezus: Czyż nie dwanaście godzin (jest) dnia? Jeśli ktoś będzie chodził w dniu, nie potyka się, bo światło świata tego widzi. Jeśli zaś ktoś będzie chodził w nocy, potyka się, bo światło nie jest w nim. To powiedział, i po tym mówi im: Łazarz przyjaciel nasz zasnął, ale podążam, aby (wyrwać) ze snu go”. (Według Jana 11, 5 – 11)