„Wówczas zabrał głos Sofar z Naamy i tak rzekł: 2 «Czyż nie dostanie odprawy gaduła, a wymowny człowiek ma słuszność? 3 Czy mężowie zamilkną słysząc brednie, czy szyderstwo nie otrzyma nagany? 4 Rzekłeś: Nauka moja czysta, niewinny jestem w Twych oczach. 5 Lecz gdyby Bóg przemówił i zaczął z tobą rozmawiać, 6 objawił ci tajniki rozumu, gdyż wieloraka to mądrość: poznałbyś, ile Bóg ci zapomniał. 7 Czy dosięgniesz głębin Boga, dotrzesz do granic Wszechmocnego? 8 Wyższe nad niebo. Przenikniesz? Głębsze niż Szeol. Czy zbadasz? 9 Powierzchnią dłuższe od ziemi i szersze nawet od morza. 10 Gdy przechodzi, nakłada więzy, woła na sąd, kto zabroni? 11 Ludzie podstępni są Mu jawni, widzi zło, bo uważa. 12 Lekkoduch niech się hamuje, a płochy niech wejdzie w siebie. 13 Gdy będziesz miał wierne serce, do Niego wzniesiesz swe ręce, 14 gdy odsuniesz dłonie od występku i nie ścierpisz grzechu w namiocie - 15 to głowę podniesiesz: bez winyś; staniesz się mocnym: bez lęku. 16 Cierpienie twe pójdzie w niepamięć, jak deszcz miniony je wspomnisz. 17 Życie roztoczy swój blask jak południe, mrok się przemieni w poranek. 18 Pełen nadziei, ufności, odpoczniesz bezpiecznie strzeżony. 19 Nikt nie zakłóci spokoju, a wielu ci będzie schlebiało. 20 Lecz oczy występnych osłabną, nie znajdą dla siebie schronienia, ufność ich - wyzionąć ducha».”