Jezus przestrzega przed pewnymi postawami Mk 8, 15 „Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!”

Nawet wielu uczniów Jezusa jest w stanie zapomnieć o tym, co trzeba zrobić Mk 8, 14 „A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi”.

W niektórych miejscach Jezus jest tylko po to, aby wypowiedzieć kilka słów Mk 8, 13 „I zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę”.

Będąc faryzeuszem, trzeba się pożegnać ze znakami Mk 8, 12 „On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł: Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu”.

Znaki, których potrzebują faryzeusze nie są po to, aby uwierzyć w Jezusa Mk 8, 11 „Nadeszli faryzeusze i zaczęli rozprawiać z Nim, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku”.

Jezus używa dostępnych środków komunikacji Mk 8, 10 „Zaraz też wsiadł do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty”.

Zbierane ułomki to bardzo dobry znak dla sceptyków tego, co czynił Jezus Mk 8, 8 – 9 „Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił”.

Ucząc się od Jezusa, nawet mając mało, będziemy karmić tysiące Mk 8, 7 „Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać”.

Gdy Jezus pyta, ile uczniowie mają chlebów, to nie dlatego, że nie wie, tylko żeby pokazać wartość znaku. Mk 8, 5 – 6 „Zapytał ich: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem. I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi”.

Uczniowie wiele razy nie mają odpowiedzi, które ma Jezus. Mk 8, 4 „Odpowiedzieli uczniowie: Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?”