„Mówi mu Piotr: Panie, dla czego nie mogę tobie potowarzyszyć teraz? Życie me za ciebie położę. Odpowiada Jezus: Życie twe a mnie położysz? Amen, amen mówię ci, nie kogut zawoła, aż kiedy wyprzesz się mnie trzykroć. Nie niech wpada w zamęt wasze serce. Wierzcie w Boga, i we mnie wierzcie. W domu Ojca mego miejsca do mieszkania liczne są. Jeśli zaś nie, powiedziałbym wam, że podążam przygotować miejsce wam? A jeśli podążę i przygotuję miejsce wam, znowu przychodzę i zabiorę z sobą was do mnie, aby gdzie jestem ja i wy byliście”. (Według Jana 13, 37 – 14, 3)

„Gdy więc wyszedł, mówi Jezus: Teraz wsławiony został Syn Człowieka, i Bóg wsławiony został w nim. [Jeśli Bóg wsławiony został w nim] i Bóg wsławi go w nim, i zaraz wsławi go. Dzieci, jeszcze mało z wami jestem. Szukać będziecie mnie, i jako rzekłem Judejczykom, że: Gdzie ja idę, wy nie możecie przyjść, i wam mówię teraz. Przykazanie nowe daję wam, aby miłowaliście jedni drugich. Jako umiłowałem was, aby i wy miłowaliście jedni drugich. W tym poznają wszyscy, że moimi uczniami jesteście, jeśli miłość mieć będziecie (między) sobą nawzajem. Mówi mu Szymon Piotr: Panie, gdzie idziesz? Odpowiedział [mu] Jezus: Gdzie idę, nie możesz mi teraz potowarzyszyć, będziesz towarzyszyć zaś później”. (Według Jana 13, 31 - 36)

„Spocząwszy więc ów tak na piersi Jezusa mówi mu: Panie, kto jest? Odpowiada Jezus: Ów jest, któremu ja umoczę kęs i dam mu. Umoczywszy więc kęs [bierze i] daje Judzie (synowi) Szymona Iskarioty. I po kęsie wtedy wszedł w niego Szatan. Mówi więc mu Jezus: Co czynisz, uczyń szybciej. Tego [zaś] nikt (nie) poznał (z) leżących, co do czego powiedział mu. Niektórzy bowiem uważali, skoro sakiewkę miał Juda, że mówi mu Jezus: Kup, których potrzebę mamy na święto, lub biednym żeby coś dał. Wziąwszy więc kęs tamten wyszedł zaraz. Była zaś noc”. (Według Jana 13, 25 - 30)

„Nie o wszystkich was mówię. Ja wiem, kogo wybrałem sobie. Ale aby Pismo wypełniło się: Jedzący mój chleb podniósł na mnie piętę jego. Od teraz mówię wam, zanim ma stać się, aby uwierzyliście, kiedy stanie się, że ja jestem. Amen, amen mówię wam, przyjmujący kogo(kolwiek) poślę, mnie przyjmuje, zaś mnie przyjmujący przyjmuje (tego), (który posłał) mnie. To powiedziawszy Jezus poruszony został (w) duchu i zaświadczył i powiedział: Amen, amen mówię wam, że jeden z was wyda mnie. Patrzyli na siebie nawzajem uczniowie zakłopotani, o kim mówi. Był leżący jeden z uczniów jego na łonie Jezusa, którego miłował Jezus. Skinął więc temu Szymon Piotr, dowiedzieć się, kto byłby, o którym mówi”. (Według Jana 13, 18 - 24)

„Znał bowiem wydającego go. Dla tego powiedział, że: Nie wszyscy czyści jesteście. Gdy więc umył stopy ich [i] wziął szaty jego i położył się znowu, powiedział im: Pojmujecie, co uczyniłem wam? Wy zowiecie mnie Nauczyciel i Pan, i dobrze mówicie, jestem bowiem. Jeśli więc ja umyłem wasze stopy, Pan i Nauczyciel, i wy winniście sobie nawzajem myć stopy. Przykład bowiem dałem wam, aby jako ja uczyniłem wam i wy czyniliście. Amen, amen mówię wam, nie jest niewolnik większy (od) pana jego ani wysłannik większy (od) (tego), (który posłał) go. Jeśli to wiecie, szczęśliwi jesteście, jeżeli czynić będziecie te”. (Według Jana 13, 11 - 17)

„Potem leje wodę do miski i zaczął myć stopy uczniów i wycierać prześcieradłem, którym był przepasany. Przychodzi więc do Szymona Piotra. Mówi mu: Panie, ty me myjesz stopy? Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Co ja czynię, ty nie wiesz teraz, pojmiesz zaś po tym. Mówi mu Piotr: Nie, nie umyjesz mych stóp na wiek! Odpowiedział Jezus mu: Jeśli nie umyję cię, nie masz udziału ze mną. Mówi mu Szymon Piotr: Panie, nie stopy me jedynie, ale i ręce i głowę. Mówi mu Jezus: Wykąpany nie ma potrzeby, chyba stopy, umyć sobie, ale jest czysty cały. I wy czyści jesteście, ale nie wszyscy”. (Według Jana 13, 5 - 10)

„Odrzucający mnie i nie przyjmujący słów mych ma sądzącego go: Słowo, które wypowiedziałem, owo osądzi go w ostatnim dniu. Bo ja ze mnie samego nie powiedziałem, ale (ten), (który posłał) mnie, Ojciec, sam mi przykazanie dał, co powiedziałbym i co mówiłbym. I wiem, że przykazanie jego życiem wiecznym jest. Co więc ja mówię, jako rzekł mi Ojciec, tak mówię. Przed zaś świętem Paschy wiedząc Jezus, że przyszła jego godzina, aby przyszedł ze świata tego do Ojca, umiłowawszy własnych w świecie, do końca umiłował ich. I wieczerza (gdy stawała się), oszczerca już (gdy wrzucił) w serce, aby wydał go, Judasz (syn) Szymona Iskarioty, wiedząc, że wszystko dał mu Ojciec w ręce i że od Boga wyszedł i do Boga idzie, podnosi się od wieczerzy i kładzie szaty i wziąwszy prześcieradło przepasał się”. (Według Jana 12, 48 – 13, 4)

„Chociaż jednak i z przywódców liczni uwierzyli w niego, ale z powodu faryzeuszów nie przyznali się, aby nie (wykluczeni) z synagogi zostali. Umiłowali bowiem chwałę ludzi bardziej niżeli chwałę Boga. Jezus zaś zawołał i powiedział: Wierzący we mnie nie wierzy we mnie, ale w (tego), (który posłał) mnie. I widzący mnie widzi (tego), (który posłał) mnie. Ja, światło, na świat przyszedłem, aby każdy wierzący we mnie w ciemności nie pozostał. I jeśli ktoś moich wysłuchałby słów, a nie strzegłby, ja nie sądzę go, nie bowiem przyszedłem, aby(m) sądził świat, ale aby(m) wybawił świat”. (Według Jana 12, 42 - 47)

„To powiedział Jezus i odszedłszy ukrył się od nich. Tak liczne zaś on znaki (choć) (uczynił) przed nimi, nie uwierzyli w niego, aby słowo Izajsza proroka wypełniło się, które powiedział: Panie, kto uwierzył wieści naszej? I ramię Pana komu odsłonięte zostało? Dla tego nie mogli wierzyć, bo znów powiedział Izajasz: Oślepił ich oczy i skamienił ich serce, aby nie zobaczyli oczyma i (nie) zauważyli sercem i (nie) zawrócili, i (nie) uleczę ich. To powiedział Izajasz, bo zobaczył chwałę jego i powiedział o nim”. (Według Jana 12, 36 b - 41)

„To zaś mówił dając poznać, jaką śmiercią miał umierać. Odpowiedział więc mu tłum: My usłyszeliśmy z Prawa, że Pomazaniec pozostaje na wiek, i jak mówisz ty, że ma wywyższony zostać Syn Człowieka? Kto to jest ten Syn Człowieka? Powiedział więc im Jezus: Jeszcze mały czas światło wśród was jest. Chodźcie, jak światło macie, aby nie ciemność was złapała. A chodzący w ciemności nie wie, gdzie idzie. Jak światło macie, wierzcie w światło, aby synami światła staliście się”. (Według Jana 12, 33 – 36)