Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2566)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Piłat zaś zwoławszy arcykapłanów i przywódców i lud powiedział do nich: Przyprowadziliście mi człowieka tego jako agitującego lud, i oto ja wobec was osądziwszy żadnej (nie) znalazłem w człowieku tym przyczyny, (z tych coo) oskarżacie przeciw niemu, ale ani Herod; przesłał bowiem go do nas. I oto nic godnego śmierci (nie) jest zrobione (przez) niego. Skarciwszy więc go uwolnię. Zakrzyknęli zaś wszyscy razem mówiąc: Usuń tego, uwolnij zaś nam Barabasza; który był z powodu rozruchu jakiegoś zaszłego w mieście i morderstwa rzucony do strażnicy. Znów zaś Piłat przemówił do nich, chcąc uwolnić Jezusa. Oni zaś wykrzykiwali mówiąc: Krzyżuj, krzyżuj go. On zaś trzeci raz rzekł do nich: Co bowiem złego uczynił ten? Żadnej przyczyny śmierci (nie) znalazłem w nim. Skarciwszy więc go uwolnię”. (Według Łukasza 23, 13 – 22)
„Piłat zaś usłyszawszy spytał, czy (ten) człowiek Galilejczykiem jest. I poznawszy, że z władzy Heroda jest, przesłał go do Heroda, będącego i jego w Jerozolimie w tych dniach. Zaś Herod zobaczywszy Jezusa uradował się bardzo, był bowiem od znacznego czasu chcącym zobaczyć go z powodu (słyszenia) o nim, i miał nadzieję jakiś znak zobaczyć przez niego stający się. Pytał zaś go w słowach dość licznych. On zaś nic (nie) odpowiedział mu. Stali zaś arcykapłani i uczeni w piśmie gwałtownie oskarżając go. Za nic wziąwszy zaś go [i] Herod z wojskiem jego i zakpiwszy, odziawszy strojem wspaniałym przesłał go Piłatowi. Stali się zaś przyjaciółmi Herod i Piłat w tym dniu między sobą; wcześniej byli bowiem we wrogości będący do (siebie)”. (Według Łukasza 23, 6 – 12)
„I wstawszy cała mnogość ich poprowadzili go do Piłata. Zaczęli zaś oskarżać go mówiąc: Tego znaleźliśmy agitującego lud nasz i zabraniającego daniny Cezarowi dawać i mówiącego o sobie, Pomazańcem królem (że jest). Zaś Piłat zapytał go mówiąc: Ty jesteś król Judejczyków? On zaś odpowiadając mu rzekł: Ty mówisz. Zaś Piłat powiedział do arcykapłanów i tłumów: Żadną znajduję przyczynę w człowieku tym. Oni zaś napierali mówiąc, że: Podburza lud nauczając po całej Judei, i zacząwszy od Galilei aż tu”. (Według Łukasza 23, 1 – 5)
„A mężowie dręcząc go kpili z niego bijąc, i zasłaniając go pytali mówiąc: Wyprorokuj, kto jest, (który uderzył) cię? I inne liczne bluźniąc mówili do niego. I gdy stał się dzień, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w piśmie, i odprowadzili go na miejsce posiedzeń ich, mówiąc: Jeśli ty jesteś Pomazaniec, powiedz nam. Rzekł zaś im: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie. Jeśli zaś spytam, nie odpowiecie. Od teraz będzie Syn Człowieka siedzący po prawicy mocy Boga. Powiedzieli zaś wszyscy: Ty więc jesteś Syn Boga? On zaś do nich rzekł: Wy mówicie, że ja jestem. Oni zaś powiedzieli: Jaką jeszcze mamy świadectwa potrzebę? Sami bowiem usłyszeliśmy z ust jego”. (Według Łukasza 22, 63 – 71)
„Ująwszy zaś go poprowadzili i wprowadzili do domu arcykapłana. Zaś Piotr towarzyszył z dala. (Gdy zapalili) zaś ogień na środku dziedzińca i (gdy razem usiedli), usiadł Piotr (pośród) nich. Zobaczywszy zaś go służebna jakaś siedzącego przy świetle i popatrzywszy wprost na niego, powiedziała: I ten z nim był. On zaś wyparł się mówiąc: Nie znam go, kobieto. I po krótkiej (chwili) drugi zobaczywszy go rzekł: I ty z nich jesteś. Zaś Piotr rzekł: Człowieku, nie jestem. I (gdy przeszło) około godziny jednej, inny ktoś usilnie zapewniał mówiąc: Naprawdę i ten z nim był, i bowiem Galilejczyk jest. Powiedział zaś Piotr: Człowieku, nie wiem, co mówisz. I natychmiast, jeszcze (gdy mówił) on, (zapiał) kogut. I odwróciwszy się Pan przypatrzył się Piotrowi i przypomniał sobie Piotr słowo Pana, jak powiedział mu, że: Pierwej nim kogut (zapieje) dzisiaj, wyprzesz się mnie trzykroć. I wyszedłszy na zewnątrz zapłakał gorzko”. (Według Łukasza 22, 54 – 62)
„Jeszcze on (gdy mówił), oto tłum, i nazywany Judą, jeden (z) dwunastu, szedł na przedzie ich i zbliżył się do Jezusa, (by) pocałować go. Jezus zaś powiedział mu: Judo, pocałunkiem Syna Człowieka wydajesz? Zobaczywszy zaś ci przy nim, (co) (ma być), powiedzieli: Panie, czy uderzymy mieczem? I uderzył jeden ktoś z nich arcykapłana sługę i pozbawił ucha go prawego. Odpowiadając zaś Jezus rzekł: Dopuśćcie aż do tego. I dotknąwszy ucha uleczył go. Powiedział zaś Jezus do przybyłych do niego arcykapłanów i komendantów świątyni i starszych: Jak na rozbójnika wyszliście z mieczami i kijami? Co dzień, (gdy byłem) ja z wami w świątyni, nie wyciągnęliście rąk na mnie, ale ta jest wasza godzina i władza ciemności”. (Według Łukasza 22, 47 – 53)
„I wyszedłszy udał się według zwyczaju ku Górze Oliwek. Towarzyszyli zaś mu i uczniowie. (Będąc) zaś na miejscu, powiedział im: Módlcie się, (by) nie wejść w doświadczenie. I sam odsunął się od nich około kamienia rzutu, i (zgiąwszy) kolana modlił się mówiąc: Ojcze, jeśli postanawiasz, odwróć ten kielich ode mnie. Lecz nie wola ma, ale twoja niech się staje. [Ukazał się zaś mu anioł z nieba umacniając go I będąc w udręce (naj)silniej modlił się. I stał się pot jego jakby skrzepami krwi (spadającej) na ziemię.] I wstawszy od modlitwy, przyszedłszy do uczniów znalazł śpiących ich ze smutku, i powiedział im: Dlaczego śpicie? Wstawszy módlcie się, aby nie weszliście w doświadczenie”. (Według Łukasza 22, 39 – 46)
„I powiedział im: Kiedy wysłałem was bez trzosu, i torby, i sandałów, czy czegoś zbrakło wam? Oni zaś powiedzieli: Niczego. Powiedział zaś im: Ale teraz mający trzos niech zabierze, podobnie i torbę, i nie mający niech sprzeda płaszcz jego i niech kupi miecz. Mówię bowiem wam, że to napisane ma dokonać się co do mnie: I ze złoczyńcami zaliczony został. I bowiem (to) o mnie koniec ma. Oni zaś powiedzieli: Panie, oto miecze tu dwa. On zaś powiedział im: Wystarczające jest”. (Według Łukasza 22, 35 – 38)
„Szymonie, Szymonie, oto Szatan zaczął domagać się, (by) was przesiać jak zboże. Ja zaś poprosiłem co do ciebie, aby nie ustała wiara twa. I ty kiedyś zawróciwszy utwierdź braci twych. On zaś powiedział mu: Panie, z tobą gotowy jestem i do strażnicy i na śmierć iść. On zaś powiedział: Mówię ci, Piotrze, nie (zapieje) dzisiaj kogut, aż trzykroć mnie wyprzesz się znać”. (Według Łukasza 22, 31 – 34)
„Stała się zaś i chęć do sporu w nich (o to), kto (z) nich zdaje się być większy. On zaś powiedział im: Królowie narodów panują (nad) nimi i władzę sprawujący ich dobroczyńcami są nazywani. Wy zaś nie tak, ale większy wśród was niech się stanie jak młodszy, i dowodzący jak służący. Kto bowiem większy, leżący (przy stole) czy służący? Czy nie leżący? Ja zaś w środku was jestem jak służący. Wy zaś jesteście (tymi), (którzy wytrwali) ze mną w doświadczeniach mych. I ja ustanawiam wam, jako ustanowił mi Ojciec mój, królestwo, aby jedliście i piliście przy stole mym w królestwie mym i (aby) siedliście na tronach, dwanaście plemion sądzący Izraela”. (Według Łukasza 22, 24 – 30)