„Uczyniłem widocznym twe imię ludziom, których dałeś mi ze świata. Twoi byli i mi ich dałeś, i słowo twe ustrzegli. Teraz poznali, że wszystko, ile dałeś mi, od ciebie jest. Bo słowa, które dałeś mi, dałem im, i oni wzięli i poznali prawdziwie, że od ciebie wyszedłem, i uwierzyli, że ty mnie wysłałeś. Ja co do nich proszę. Nie co do świata proszę, ale co do których dałeś mi, bo twoi są, i moje wszystko twoje jest i twoje moje, i jestem wsławiony w nich”. (Według Jana 17, 6 – 10)

„To powiedział Jezus, i podniósłszy oczy jego ku niebu rzekł: Ojcze, nadeszła godzina. Wsław twego Syna, aby Syn wsławił ciebie, jako dałeś mu władzę (nad) wszelkim ciałem, aby wszystkiemu, co dałeś mu, dał im życie wieczne. To zaś jest wieczne życie, aby poznawali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i którego wysłałeś, Jezusa Pomazańca. Ja cię wsławiłem na ziemi, dzieło wypełniwszy, które dałeś mi, aby uczyniłem. I teraz wsław mnie ty, Ojcze, u ciebie chwałą, którą miałem, przed (tym jak) świat (był), u ciebie”. (Według Jana 17, 1 – 5)

„Te (rzeczy) w przypowieściach rzekłem wam. Przychodzi godzina, gdy już nie w przypowieściach powiem wam, ale otwarcie co do Ojca oznajmię wam. W owym dniu w imię me poprosicie sobie, i nie mówię wam, że ja prosić będę Ojca co do was. Sam bowiem Ojciec kocha was, bo wy mnie ukochaliście i uwierzyliście, że ja od Boga wyszedłem. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat. Z powrotem opuszczam świat i idę do Ojca”. (Według Jana 16, 25 – 28)

„Kobieta, kiedy rodziłaby, smutek ma, bo przyszła godzina jej. Kiedy zaś urodzi się dziecko, już nie przypomina sobie ucisku z powodu radości, że zrodził się człowiek na świat. I wy więc teraz wprawdzie smutek macie, znów jednak zobaczę was, i uraduje się wasze serce, i radości waszej nikt (nie) zabiera od was. I w owym dniu mnie nie zapytacie (o) nic. Amen, amen mówię wam, jeśli (o) coś poprosicie Ojca w imię me, da wam. Aż do teraz nie poprosiliście (o) nic w imię me. Proście i otrzymacie, aby radość wasza była wypełniona”. (Według Jana 16, 21 -24)

„Mało i już nie widzicie mnie, i znów mało i zobaczycie mnie. Powiedzieli więc z uczniów jego do siebie nawzajem: Co jest to, co mówi nam: Mało i nie widzicie mnie, i znów mało i zobaczycie mnie? I: Bo odchodzę do Ojca? Mówili więc: Co jest to, [co mówi], mało? Nie wiemy, co mówi. Poznał Jezus, że chcieli go pytać, i powiedział im: Co do tego szukacie (między) sobą, że powiedziałem: Mało i nie widzicie mnie, i znów mało i zobaczycie mnie? Amen, amen mówię wam, że płakać będziecie i zawodzić będziecie wy, zaś świat radować się będzie. Wy będziecie zasmuceni, ale smutek wasz radością stanie się”. (Według Jana 16, 16 – 20)

„Jeszcze wiele mam wam mówić, ale nie możecie nieść teraz. Kiedy zaś przyjdzie on, duch prawdy, poprowadzi was w prawdzie całej; nie bowiem mówić będzie od siebie, ale ile usłyszy mówić będzie, i przychodzące oznajmi wam. On mnie wsławi, bo z mojego weźmie i oznajmi wam. Wszystko, ile ma Ojciec, moje jest. Dla tego powiedziałem, że z mego bierze i oznajmi wam”. (Według Jana 16, 12 – 15)

„Teraz zaś odchodzę do tego, (który posłał) mnie, i nikt z was (nie) pyta mnie: Gdzie odchodzisz? Ale że to rzekłem wam, smutek napełnił wasze serce. Ale ja prawdę mówię wam, pożyteczne jest wam, aby ja odszedłem. Jeśli bowiem nie odejdę, pocieszyciel nie przyjdzie do was. Jeśli zaś pójdę, poślę go do was. I przyszedłszy ów przekona świat co do grzechu, i co do sprawiedliwości, i co do sądu. Co do grzechu, bo nie wierzą we mnie. Co do sprawiedliwości zaś, bo do Ojca odchodzę i już nie widzicie mnie. Co do zaś sądu, bo władca świata tego jest osądzony”. (Według Jana 16, 5 – 11)

„To powiedziałem wam, aby nie potknęliście się. Wykluczonymi z synagogi uczynią was. Ale przychodzi godzina, żeby każdy (który zabił) was, uważał, (że) akt kultu (przynosi) Bogu. I to uczynią, bo nie poznali Ojca ani mnie. Ale to rzekłem wam, aby kiedy przyjdzie godzina ich, przypomnieliście sobie (to), że ja powiedziałem wam. Tego zaś wam od początku nie powiedziałem, bo z wami byłem”. (Według Jana 16, 1 – 4)

„Gdyby dzieł nie uczyniłem wśród nich, których nikt inny (nie) uczynił, grzechu nie mieli(by). Teraz zaś i ujrzeli i znienawidzili i mnie, i Ojca mego. Ale aby wypełniło się słowo, (to) w Prawie ich napisane, że: Znienawidzili mnie bez powodu. Kiedy przyjdzie pocieszyciel, którego ja poślę wam od Ojca, duch prawdy, który od Ojca wychodzi, ów zaświadczy o mnie. I wy zaś świadczycie, bo od początku ze mną jesteście”. (Według Jana 15, 24 – 27)

„Ale to wszystko czynić będą wobec was z powodu imienia mego, bo nie znają (tego), (który posłał) mnie. Gdyby nie przyszedłem i (nie) powiedziałem im, grzechu nie mieli(by). Teraz zaś pretekstu nie mają co do grzechu ich. Mnie nienawidzący i Ojca mego nienawidzi”. (Według Jana 15, 21 – 23)