„Szlachetność polega na tym, że mam wielkie serce i umiem postępować z miłością wobec drugiego człowieka, że jestem pełen szacunku wobec drugiego, że nie muszę się go bać, ale pragnę dla niego dobra. To jest oznaka szlachetności i tego, że płynie w moich żyłach królewska krew”. o. Tomasz Nowak OP, „Mężczyzna na Bożą miarę”

„Życie ma sens tylko wtedy, gdy jest darowane innym w miłości, w prawdzie, w codzienności, w rodzinie. Zawsze w darowaniu go”. – Franciszek

www.vaticannews

Nieustannie żyjąc sprawami świata, dochodzimy do takiego momentu, że nie mamy czasu żyć swoim życiem. ks. Rafał Jarosiewicz

św. Faustyna „Nagle ujrzałam Pana, który mi powiedział: Wiedz o tym, że jeżeli zaniedbasz sprawę malowania tego obrazu i całego dzieła miłosierdzia, odpowiesz za wielka liczbę dusz w dzień sądu. Po tych słowach Pana jakaś bojaźń wstąpiła w duszę Moją”. (154)

„Gdy w Twoim życiu nadchodzi okres cierpienia, weź głęboki oddech. Najpierw i przede wszystkim powinnaś zaprosić do tego Jezusa. Módl się: Jezu, pochwyć moje serce”. Stasi Eldredge, „Stawać się sobą”

„Miłość nie boi się czasu. Miłość umie czekać, a gdy jest autentyczna nie jest pożądaniem, ale gotowością dawania. A pożądanie zaborczo przywłaszcza, bez względu na dobro osoby. Miłość nie pożąda, ale podziwia i daje dobro, tylko dobro”. Wanda Półtawska

„Stajemy się zdolnymi do radości za każdym razem, gdy posiadając dobra tego świata, nie czynimy z nich bożków, którym trzeba zaprzedać naszą duszę, ale jesteśmy zdolni do dzielenia się nimi z naszymi braćmi”. – Franciszek www.vaticannews

Nie musimy nawet słuchać wszystkich, bo może się okazać, że absolutnie każda ze spotkanych osób ma pomysł na nasze życie. ks. Rafał Jarosiewicz

św. Faustyna „W pewnym dniu ujrzałam dwie drogi: jedna szeroka, wysypana piaskiem i kwiatami, pełna radości i muzyki, i różnych przyjemności. Ludzie szli tą drogą, tańcząc i bawiąc się – dochodzili do końca, nie spostrzegając, że już koniec. A na końcu tej drogi była straszna przepaść, czyli otchłań piekielna. Dusze te na oślep wpadały w tę przepaść, jak szły, tak i wpadały. A była ich tak wielka liczba, że nie można było ich zliczyć. I widziałam drugą drogę, a raczej ścieżkę, bo była wąska i zasłana cierniem i kamienista, a ludzie, którzy nią szli - ze łzami w oczach i różne boleści były ich udziałem. Jedni padali na te kamienie, ale zaraz powstawali i szli dalej. A w końcu drogi był wspaniały ogród, przepełniony wszelkim rodzajem szczęścia i wchodziły tam te wszystkie dusze. Zaraz w pierwszym momencie zapominały o swych cierpieniach”. (153)

„Jako nowe stworzenie w Chrystusie nie masz rywala w nikim, kto pragnie Bożej miłości. Starczy jej dla nas wszystkich. Czasami mam wrażenie, że staramy się zepchnąć jedni drugich ‘z Bożych kolan’, konkurując ze sobą o Jego uczucia względem nas. A przecież On kocha nas wszystkich nieskończoną miłością, która nie ma limitów. Każdy jest chciany, każdy jest umiłowany i drogocenny w Jego oczach”. Lisa Bevere, „Without rival”