„To zaś dla wzoru przypadło im, napisane zostało zaś do włożenia do rozumu, ku którym końce wieków przyszły. Tak że uważający, (że) stać, niech patrzy, aby nie padł. Doświadczenie was nie wzięło, chyba że ludzkie; wierny zaś Bóg, który nie pozwoli wy zostać doświadczeni ponad co możecie, ale uczyni razem z (tym) doświadczeniem i wyjście, (by) móc wytrzymać”. (Do Koryntian I 10, 11 – 13)

„I nie popełniajmy nierządu, jak niektórzy (z) nich popełnili nierząd i padły jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące. I nie wystawiajmy na doświadczenie Pomazańca, jak niektórzy (z) nich doświadczyli, i przez węże byli gubieni. I nie narzekajcie, tak jak niektórzy (z) nich zaczęli narzekać i zostali zgubieni przez gubiciela”. (Do Koryntian I 10, 8 – 10)

„Ale nie w większości ich nabrał upodobania Bóg, usłani zostali bowiem w pustyni. Te zaś wzorami naszymi stały się ku nie być my pożądającymi (rzeczy) złych, jak i oni zaczęli pożądać. I nie bałwochwalcami stawajcie się, jak niektórzy (z) nich; jak właśnie jest napisane: Usiadł lud (by) zjeść i wypić i wstali bawić się”. (Do Koryntian I 10, 5 – 7)

„Nie chcę bowiem wy nie wiedzieć, bracia, że ojcowie nasi wszyscy pod chmurą byli i wszyscy przez morze przeszli, i wszyscy za Mojżeszem zostali zanurzeni w chmurze i w morzu, i wszyscy tę samą duchową potrawę zjedli, i wszyscy ten sam duchowy wypili napój; pili bowiem z duchowej towarzyszącej skały; (tą) skałą zaś był Pomazaniec”. (Do Koryntian I 10, 1 – 4)

„Nie wiecie, że na stadionie biegnący wszyscy biegną, jeden zaś bierze nagrodę? Tak biegnijcie, aby złapaliście. Każdy zaś walczący wszystko wytrzymuje: tamci więc, aby zniszczalny wieniec wzięli, my zaś niezniszczalny. Ja zatem tak biegnę, jak nie niejasno, tak uderzam pięściami, jak nie powietrze bijący; ale podbijam me ciało i traktuję jak niewolnika, aby nie jakoś, innym ogłosiwszy, sam niewypróbowany stałbym się”. (Do Koryntian I 9, 24 – 27)

„Wolny bowiem będąc od wszystkich, (dla) wszystkich siebie samego uczyniłem niewolnikiem, aby coraz liczniejszych pozyskałbym: i stałem się (dla) Judejczyków jak Judejczyk, aby Judejczyków pozyskałbym; (dla tych) pod Prawem jak pod Prawem, nie będąc sam pod Prawem, aby (tych) pod Prawem pozyskałbym; (dla) nie mających Prawa jak nie mający Prawa, nie będąc nie mającym Prawa Boga, ale zgodnym z Prawem Pomazańca, aby pozyskałbym nie mających Prawa; stałem się (dla) nie mających siły nie mającym siły, aby nie mających siły pozyskałbym; (dla) wszystkich stałem się wszystkim, aby w ogóle jakichś zbawiłbym. Wszystko zaś czynię dla dobrej nowiny, aby współuczestnikiem jej stałbym się”. (Do Koryntian I 9, 19 – 23)

„Jeśli bowiem głoszę dobrą nowinę, nie jest mi chlubą; (jako) konieczność bowiem (na) mnie leży; biada bowiem mi jest, jeśli nie głosiłbym dobrej nowiny. Jeśli bowiem z własnej woli to robiłbym, zapłatę miałbym; jeśli zaś nie z własnej woli, szafarzowanie powierzono mi. Jaka więc ma jest zapłata? Aby, głosząc dobrą nowinę, nie obciążoną kosztami położyłbym tę dobrą nowinę, (tak by) nie użyć swobody mej w dobrej nowinie”. (Do Koryntian I 9, 16 – 18)

„Nie wiecie, że (przy) poświęconych pracujący [(te)] z poświęconego jedzą, (ci) ołtarzu przy będący (z) ołtarzem mają udział? Tak i Pan rozporządził (tym) dobrą nowinę zwiastującym z dobrej nowiny żyć. Ja zaś nie posłużyłem się żadnym (z) tych. Nie napisałem zaś tego, aby tak stało się we mnie, piękne bowiem mi raczej umrzeć niż (tej) chluby mej nikt (nie) uczyni pustą”. (Do Koryntian I 9, 13 – 15)

„Nie według człowieka to mówię, lub i Prawo tego nie mówi? W bowiem Mojżesza Prawie jest napisane: Nie nałożysz kagańca wołowi młócącemu. Czy (o) woły martwi się Bóg? Czy z powodu nas całkowicie mówi? Z powodu nas bowiem zostało napisane, że powinien w nadziei orzący orać i młócący w nadziei uczestniczenia. Jeśli my wam duchowe (dobra) posialiśmy, wielkie (to), jeśli my wasze cielesne (dobra) żąć będziemy? Jeśli inni (w) waszym majątku uczestniczą, nie raczej my? Ale nie posłużyliśmy się swobodą tą, ale wszystko wytrzymujemy, aby nie jakiej przeszkody dalibyśmy dobrej nowinie Pomazańca”. (Do Koryntian I 9, 8 – 12)

„Moja obrona (przed) mnie osądzającymi jest ta. Nie mamy swobody zjeść i wypić? Nie mamy swobody siostry kobiety brać ze sobą, jak i pozostali wysłannicy, i bracia Pana, i Kefas? Czy sam ja i Barnaba nie mamy swobody nie pracować? Kto służy w wojsku (za) własny żołd kiedykolwiek? Kto sadzi winnicę i owocu jej nie je? Lub kto pasie trzodę i z mleka trzody nie je?” (Do Koryntian I 9, 3 – 7)