„Tak nas niech liczy człowiek jak poddanych Pomazańca i szafarzy tajemnic Boga. Tak to w końcu jest szukane w szafarzach, aby wiernym każdy został znaleziony. Mnie zaś za najmniejsze jest, aby przez was zostałem osądzony lub przez ludzki dzień, ale ani mnie samego (nie) osądzam; niczego bowiem (we) mnie (nie) dostrzegam, ale nie przez to jestem uznany za sprawiedliwego, zaś osądzającym mię Pan jest”. (Do Koryntian I 4, 1 – 4)

„Żaden siebie samego niech zwodzi; jeśli ktoś uważa mądry być w was w wieku tym, głupim niech się stanie, aby stał się mądry. Bowiem mądrość świata tego głupotą u Boga jest; napisane jest bowiem: Łapiący mądrych w przewrotności ich; i znowu: Pan poznaje rozważania mądrych, że są czcze. Tak że nikt się chełpi w ludziach, wszystko bowiem wasze jest: czy to Paweł, czy to Apollos, czy to Kefas, czy to świat, czy to życie, czy to śmierć, czy to nastałe, czy to mające nastąpić; wszystko wasze, wy zaś Pomazańca, Pomazaniec zaś Boga”. (Do Koryntian I 3, 18 – 23)

„Żaden siebie samego niech zwodzi; jeśli ktoś uważa mądry być w was w wieku tym, głupim niech się stanie, aby stał się mądry. Bowiem mądrość świata tego głupotą u Boga jest; napisane jest bowiem: Łapiący mądrych w przewrotności ich; i znowu: Pan poznaje rozważania mądrych, że są czcze. Tak że nikt się chełpi w ludziach, wszystko bowiem wasze jest: czy to Paweł, czy to Apollos, czy to Kefas, czy to świat, czy to życie, czy to śmierć, czy to nastałe, czy to mające nastąpić; wszystko wasze, wy zaś Pomazańca, Pomazaniec zaś Boga”. (Do Koryntian I 3, 18 – 23)

„Jeśli czyjś czyn wytrwa, który nadbudował, zapłatę weźmie; Jeśli czyjś czyn spali się, dozna straty, on zaś zostanie zbawiony, tak zaś jak przez ogień. Nie wiecie, że przybytkiem Boga jesteście i Duch Boga mieszka w was? Jeśli ktoś przybytek Boga niszczy, zniszczy tego Bóg; bowiem przybytek Boga święty jest, którymi jesteście wy”. (Do Koryntian I 3, 14 – 17)

„Jeśli czyjś czyn wytrwa, który nadbudował, zapłatę weźmie; Jeśli czyjś czyn spali się, dozna straty, on zaś zostanie zbawiony, tak zaś jak przez ogień. Nie wiecie, że przybytkiem Boga jesteście i Duch Boga mieszka w was? Jeśli ktoś przybytek Boga niszczy, zniszczy tego Bóg; bowiem przybytek Boga święty jest, którymi jesteście wy”. (Do Koryntian I 3, 14 – 17)

„Według łaski Boga, (tej) danej mi, jak mądry architekt fundament położyłem, inny zaś nadbudowuje. Każdy zaś niech patrzy, jak nadbudowuje; fundamentu bowiem innego nikt (nie) może położyć obok (tego) leżącego, którym jest Jezus Pomazaniec. Czy zaś ktoś nadbudowuje na fundamencie złotem, srebrem, kamieniami szacownymi, drzewami, trawą, słomą, każdego czyn widoczny stanie się, (ten) bowiem dzień wykaże; bo w ogniu jest objawiane, i każdego czyn, jaki jest, ogień [ten] wypróbuje”. (Do Koryntian I 3, 10 – 13)

„Według łaski Boga, (tej) danej mi, jak mądry architekt fundament położyłem, inny zaś nadbudowuje. Każdy zaś niech patrzy, jak nadbudowuje; fundamentu bowiem innego nikt (nie) może położyć obok (tego) leżącego, którym jest Jezus Pomazaniec. Czy zaś ktoś nadbudowuje na fundamencie złotem, srebrem, kamieniami szacownymi, drzewami, trawą, słomą, każdego czyn widoczny stanie się, (ten) bowiem dzień wykaże; bo w ogniu jest objawiane, i każdego czyn, jaki jest, ogień [ten] wypróbuje”. (Do Koryntian I 3, 10 – 13)

„I ja, bracia, nie mogłem powiedzieć wam jak duchowym, ale jak cielesnym, jak niemowlętom w Pomazańcu. Mleko wam dałem pić, nie potrawę, jeszcze nie bowiem mogliście. Ale ani jeszcze teraz (nie) możecie, jeszcze bowiem cieleśni jesteście. Kiedy bowiem w was zazdrość i spór, czyż nie cieleśni jesteście i według człowieka chodzicie? Kiedy bowiem mówi ktoś: Ja to jestem Pawła, drugi zaś: Ja Apollosa, nie ludźmi jesteście? Czym więc jest Apollos? Czym zaś jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście, i każdemu jak Pan dał. Ja zasadziłem, Apollos dał pić, ale Bóg dał wzrost; tak że ani sadzący jest czymś, ani dający pić, ale dający wzrost Bóg. Sadzący zaś i dający pić jednym są, każdy zaś własną zapłatę weźmie według trudu. Boga bowiem jesteśmy współpracownikami; Boga rolą, Boga budowaniem jesteście”. (Do Koryntian I 3, 1 - 9)

„Nam zaś objawił Bóg przez Ducha, bo Duch wszystko bada, także głębie Boga. Kto bowiem zna (z) ludzi (te) człowieka, jeśli nie duch człowieka, (ten) w nim? Tak i (te) Boga nikt (nie) poznał z wyjątkiem Ducha Boga. My zaś nie ducha świata wzięliśmy, ale Ducha, (Tego) z Boga, aby znaliśmy (te) przez Boga darowane nam; które także mówimy nie w wyuczonych ludzkiej mądrości słowach, ale w wyuczonych Ducha, duchowymi (rzeczy) duchowe zestawiając. Zmysłowy zaś człowiek nie przyjmuje (tych) Ducha Boga, głupotą bowiem (dla) niego są, i nie może poznać, że duchowo są osądzane; zaś duchowy osądza wszystko, sam zaś przez nikogo (nie) jest osądzany. Kto bowiem poznał myśl Pana, który pouczy Go? my zaś myśl Pomazańca mamy”. (Do Koryntian I 2, 10 – 16)

„Nam zaś objawił Bóg przez Ducha, bo Duch wszystko bada, także głębie Boga. Kto bowiem zna (z) ludzi (te) człowieka, jeśli nie duch człowieka, (ten) w nim? Tak i (te) Boga nikt (nie) poznał z wyjątkiem Ducha Boga. My zaś nie ducha świata wzięliśmy, ale Ducha, (Tego) z Boga, aby znaliśmy (te) przez Boga darowane nam; które także mówimy nie w wyuczonych ludzkiej mądrości słowach, ale w wyuczonych Ducha, duchowymi (rzeczy) duchowe zestawiając. Zmysłowy zaś człowiek nie przyjmuje (tych) Ducha Boga, głupotą bowiem (dla) niego są, i nie może poznać, że duchowo są osądzane; zaś duchowy osądza wszystko, sam zaś przez nikogo (nie) jest osądzany. Kto bowiem poznał myśl Pana, który pouczy Go? my zaś myśl Pomazańca mamy”. (Do Koryntian I 2, 10 – 16)