Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2567)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Wam zaś mówię, poganom. Na ile więc jestem ja pogan wysłannikiem, służbę mą otaczam chwałą, oby jakoś pobudziłbym do zazdrości me ciało i zbawiłbym niektórych z nich. Jeśli bowiem odrzucenie ich pojednaniem świata, czym dobranie, jeśli nie życiem z martwych? Jeśli zaś pierwocina święta, i ciasto; i jeśli korzeń święty, i gałęzie. Jeśli zaś niektóre (z) gałęzi zostały odłamane, ty zaś, z dzikiego drzewa oliwnego będąc, zostałeś wszczepiony wśród nich i współuczestnikiem korzenia tłustości drzewa oliwnego stałeś się, nie chełp się z poniżeniem (tych) gałęzi; jeśli zaś chełpisz się z poniżeniem, nie ty korzeń niesiesz, ale korzeń ciebie”. (Do Rzymian 11, 13 – 18)
„I Dawid mówi: Niech stanie się stół ich za pułapkę i za sidło, i za obrazę, i za oddanie w zamian im, niech zostaną pogrążone w ciemności oczy ich, (by) nie widzieć, i grzbiet ich przez cały równocześnie zegnij. Mówię więc, czy potknęli się, aby padliby? Nie może stać się; ale (z powodu) ich występku zbawienie dla pogan, ku pobudzić do zazdrości ich. Jeśli zaś występek ich bogactwem świata i poniżenie ich bogactwem pogan, jak wielce bardziej wypełnienie ich”. (Do Rzymian 11, 9 – 12)
„Nie odepchnął od siebie Bóg ludu Jego, który wcześniej poznał. Czy nie wiecie, w Eliaszu co mówi Pismo? Jak wstawia się u Boga przeciw Izraelowi: Panie, proroków Twych zabili, ołtarze Twe zburzyli, i ja zostałem pozostawiony sam, i szukają duszy mej. Ale co mówi jemu wyrocznia? Pozostawiłem mnie samemu siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolana (dla) Baala. Tak więc i w (tej) teraz porze pozostałość według wybrania łaski stała się; jeśli zaś łaską, już nie dzięki czynom, gdyż (ta) łaska już nie staje się łaską. Cóż więc? Czego poszukuje Izrael, tego nie osiągnął, (to) zaś wybranie osiągnęło; (ci) zaś pozostali zostali skamienieni, tak jak jest napisane: Dał im Bóg ducha grozy, oczy nie widzenia i uszy nie słyszenia, aż do (tego) dzisiaj dnia”. (Do Rzymian 11, 2 – 8)
„Ale mówię: czy Izrael nie pojął? Pierwszy Mojżesz mówi: Ja pobudzę do zazdrości was z powodu nie ludu, z powodu ludu nierozumnego doprowadzę do gniewu was. Izajasz zaś ośmiela się i mówi: Dałem się znaleźć [przez] mnie nie szukających, widzialny stałem się (o) mnie nie dopytywającym się. Względem zaś Izraela mówi: Cały dzień rozpościerałem ręce me do ludu nie ulegającego i mówiącego przeciwko. Mówię więc, czy odepchnął od siebie Bóg lud Jego? Nie może stać się; i bowiem ja Izraelitą jestem, z nasienia Abrahama, plemienia Beniamina”. (Do Rzymian 10, 19 – 11, 1)
„Jak więc przywołaliby do siebie, w którego nie uwierzyli? Jak zaś uwierzyliby, którego nie usłyszeli? Jak zaś usłyszeliby bez ogłaszającego? Jak zaś ogłosiliby, jeśli nie zostaliby wysłani? Tak jak jest napisane: Jak pięknymi nogi głoszących dobrą nowinę (o) dobrych. Ale nie wszyscy okazali posłuszeństwo dobrej nowinie; Izajasz bowiem mówi: Panie, kto uwierzył wiadomości naszej? Zatem wiara z usłyszenia, zaś usłyszenie poprzez słowo Pomazańca. Ale mówię: czy nie usłyszeli? Raczej: Do każdej ziemi wyszedł głos ich, i do kresów zamieszkiwanej słowa ich”. (Do Rzymian 10, 14 – 18)
„Bo jeśli przyznasz przez usta twe, (że) Panem Jezus, i uwierzysz w sercu twym, że Bóg Go obudził z martwych, zostaniesz zbawiony; sercem bowiem wierzy się ku usprawiedliwieniu, ustami zaś przyznaje się ku zbawieniu. Mówi bowiem Pismo: Każdy wierzący w Niego nie zostanie zawstydzony. Nie bowiem jest rozróżnianie Judejczyka i Hellena, bo Ten sam Pan wszystkich, będący bogatym względem wszystkich przywołujących Go; Każdy bowiem, który przywoła do siebie imię Pana, zbawiony zostanie”. (Do Rzymian 10, 9 – 13)
„Mojżesz bowiem pisze (o) usprawiedliwieniu, (tym) z Prawa, że: (Ten), (który uczynił) je, człowiek żyć będzie przez nie. Zaś z wiary usprawiedliwienie tak mówi: Nie powiedz w sercu twym: Kto wstąpi do nieba? To jest, (aby) Pomazańca sprowadzić; lub: Kto zstąpi do otchłani? To jest, (by) Pomazańca od martwych poprowadzić do góry. Ale co mówi? Blisko ciebie (to) słowo jest, w ustach twych i w sercu twym. to jest słowo wiary, które ogłaszamy”. (Do Rzymian 10, 5 – 8)
„Z powodu czego? Bo nie dzięki wierze, ale jako dzięki czynom; potknęli się o kamień potknięcia się, tak jak jest napisane: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia się i skałę obrazy, i wierzący w Niego nie zostanie zawstydzony. Bracia, upodobanie mojego serca i błaganie do Boga za nami ku zbawieniu. Świadczę bowiem im, że skwapliwość Boga mają, ale nie według poznania; nie poznając bowiem Boga usprawiedliwienia, i własnego [usprawiedliwienia] szukając, (by) postawić, usprawiedliwieniu Boga nie podporządkowali się; dojrzałością bowiem Prawa Pomazaniec ku usprawiedliwieniu dla każdego wierzącego”. (Do Rzymian 9, 32 – 10, 4)
„Izajasz zaś woła o Izraelu: Choć byłaby liczba synów Izraela jak piasek morza, pozostałość zostanie zbawiona; słowo bowiem, oporządzając i obcinając, uczyni Pan na ziemi. I jak wcześniej powiedział Izajasz: Jeśli nie Pan Zastępów zostawiłby nam nasienia, jak Sodoma stalibyśmy się i jak Gomora zostalibyśmy upodobnieni. Co więc powiemy? Że poganie, (ci) nie ścigający usprawiedliwienia, złapali usprawiedliwienie, usprawiedliwienie zaś (to) dzięki wierze; Izrael zaś ścigając prawo usprawiedliwienia do prawa nie przyszedł pierwszy”. (Do Rzymian 9, 27 – 31)
„Jeśli zaś chcąc Bóg okazać gniew i dać poznać mocne Jego, zniósł w wielkiej wielkoduszności naczynia gniewu, wydoskonalone ku zgubie, i aby dałby poznać bogactwo chwały Jego na naczyniach litości, które wcześniej przygotował ku chwale, (jako) które i powołał nas nie jedynie z Judejczyków, ale i z pogan? Jak i w Ozeaszu mówi: Nazwę nie lud mój ludem mym i nie umiłowaną umiłowaną. I będzie, (że) w miejscu, gdzie zostalo powiedziane im: Nie ludem mym wy, tam będą nazywani synami Boga żyjącego”. (Do Rzymian 9, 22 – 26)