„Podobnie, młodsi, podporządkujcie się starszym. Wszyscy zaś (dla) jedni drugich uniżonością serca owińcie się, bo Bóg hardym przeciwstawia się, uniżonym zaś daje łaskę. Pozwólcie się uniżyć więc pod silną ręką Boga, aby was wywyższyłby w stosownej porze, każdą troskę waszą zrzuciwszy na Niego, bo On martwi się o was”. (Piotra I 5, 5 – 7)

„I jeśli sprawiedliwy z trudem daje się zbawić, bezbożny i grzesznik gdzie się uwidoczni? Tak że i cierpiący według woli Boga wiernemu Stworzycielowi niech od siebie podają dusze ich przez czynienie dobra. Starszych więc wśród was zachęcam (jako) współstarszy i świadek Pomazańca cierpień, i zamierzającej objawić się chwały wspólnik; zacznijcie paść (tę) wśród was trzódkę Boga, [dozorując] nie z konieczności, ale dobrowolnie według Boga, i nie szukając haniebnego zysku, ale ochotnie, i nie jako zapanowujący (nad) działami, ale wzorami stając się trzódki; i (gdy uczyni się widocznym) Arcypasterz, dostaniecie niewiędnący chwały wieniec”. (Piotra I 4, 18 – 5, 4)

„Umiłowani, nie bądźcie zaskakiwani (tym) w was rozognieniem ku doświadczaniu wam stającym się, jakby obce wam przytrafiało się, ale według tego, jak jesteście wspólnikami (tych) Pomazańca cierpień, radujcie się, aby i podczas objawienia się chwały Jego rozradowalibyście się, weseląc się. Jeśli jesteście lżeni w imieniu Pomazańca, szczęśliwi, bo (Ten) chwały i (Ten) Boga Duch na was spoczywa. Nie bowiem ktoś (z) was niech cierpi jako zabójca, lub kradnący, lub zło czyniący, lub jako cudze dozorujący; jeśli zaś jako chrześcijanin, nie niech daje się zawstydzać, niech oddaje chwałę zaś Bogu w imieniu tym. Bo stosowna pora zaczęcia sądu od domu Boga; jeśli zaś najpierw od nas, jaki koniec nie ulegających Boga dobrej nowinie?” (Piotra I 4, 12 – 17)

„Wszystkich zaś koniec zbliża się. Zachowajcie rozsądek więc i stańcie się trzeźwi ku modlitwom; przede wszystkim (tę) ku jedni drugim miłość żarliwą mając, bo miłość zasłania mnogość grzechów; gościnni ku jedni drugim bez narzekania; każdy tak jak otrzymał dar, względem jedni drugich nim służąc, jako piękni szafarze rozmaitej łaski Boga. Jeśli ktoś mówi, jako wypowiedzi Boga; jeśli ktoś służy, jako dzięki sile, (w) którą zaopatruje Bóg; aby we wszystkich otaczany byłby chwałą Bóg przez Jezusa Pomazańca, któremu jest chwała i siła na wieki wieków. Amen”. (Piotra I 4, 7 – 11)

„(Skoro) Pomazaniec więc doznał cierpienia ciałem, i wy (w) to samo rozumienie uzbrójcie się, bo (ten), (który doznał cierpienia) ciałem, powstrzymał się (od) grzechu, ku już nie (dla) ludzi pożądań, ale (dla) woli Boga (przez) pozostały w ciele żyć czas. Wystarczający bowiem (ten) przeszły czas, (by) pragnienie pogan sprawić, poszedłszy w rozpasaniach, pożądaniach, pijackich Brudzeniach, hulankach, pijatykach i niegodziwych bałwochwalstwach. Przez to są zdziwieni, (gdy) nie (zbiegacie się) wy na ten sam rozwiązłości wylew, krzywdząco mówiąc; oni oddadzą rachunek (Temu) gotowo mającemu osądzić żyjących i martwych. Na to bowiem i martwym została ogłoszona dobra nowina, aby zostaliby osądzeni według ludzi ciału, żyliby zaś według Boga duchowi”. (Piotra I 4, 1 – 6)

„Lepiej bowiem, (by) dobro czyniący, jeśli może chce wola Boga, cierpieć, niż zło czyniący. Bo i Pomazaniec raz za grzechy doznał cierpienia, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was doprowadziłby do Boga, uśmiercony (dla) ciała, ożywiony zaś (dla) Ducha, w którym i (tym) w strażnicy duchom poszedłszy ogłosił, (które nie uległy) niegdyś, gdy wyczekiwała Boga wielkoduszność w dniach Noego, (kiedy budowana była) arka, na której nieliczni, to jest osiem dusz, zostali uratowani przez wodę. Ona i was (jako) odbijające wzór teraz zbawia zanurzenie, nie ciała odłożenie brudu, ale sumienia dobrego rękojmia względem Boga, przez powstanie Jezusa Pomazańca, który jest na prawicy Boga, poszedłszy do nieba, (kiedy zostali podporządkowani) Mu zwiastuni, i Władze, i Moce”. (Piotra I 3, 17 – 22)

„I kto mającym zamiar skrzywdzić was, jeśli dobra gorliwcami staniecie się? Ale jeśli i może cierpicie przez sprawiedliwość, szczęśliwi. Zaś bojaźni ich nie zacznijcie się bać i nie dajcie się zmącić, Pana zaś, Pomazańca, uznajcie za świętość w sercach waszych, gotowi zawsze do obrony (dla) każdego żądającego (od) was słowa o (tej) w was nadziei, ale z delikatnością i bojaźnią, sumienie mając dobre, aby w czym jesteście szkalowani, zostaliby zawstydzeni (ci) uwłaczający waszemu dobremu w Pomazańcu zachowywaniu się”. (Piotra I 3, 13 – 16)

„Zaś w końcu wszyscy jednomyślni, współczujący, kochający braci, miłosierni, uniżeni sercem, nie oddający zła za zło lub znieważania za znieważanie, przeciwnie zaś wysławiający, bo ku temu zostaliście powołani, aby wysławianie odziedziczylibyście. Bo chcący życie miłować i zobaczyć dni dobre niech powstrzyma język od zła i wargi, (by) nie powiedzieć podstępu, niech odchyla zaś od zła i niech czyni dobro, niech szuka pokoju i niech ściga go. bo oczy Pana na sprawiedliwych i uszy Jego ku błaganiu ich, oblicze zaś Pana przeciwko czyniącym zła”. (Piotra I 3, 8 – 12)

„Tak bowiem niegdyś i święte kobiety, mające nadzieję w Bogu, przystrajały siebie same, podporządkowując się swoim mężom, jak Sara okazała posłuszeństwo Abrahamowi, panem go nazwawszy; jej stałyście się dziećmi, dobro czyniąc i nie bojąc się żadnego rozdrażnienia. Mężowie podobnie wspólnie mieszkając co do poznania, jako mniej mającemu siły naczyniu, kobiecości, przydzielając szacunek, jako i współdziedziczącym (w) łasce życia, ku nie doznawać przeszkód modlitwy wasze”. (Piotra I 3, 5 – 7)

„Podobnie kobiety podporządkowujące się swoim mężom, aby i jeśli niektórzy nie ulegają Słowu, przez kobiet zachowywanie się bez słowa zostaliby zyskani, zastanawiając się (nad tym) w bojaźni nieskalanym zachowywaniem się waszym. Których niech będzie nie (ten) z zewnątrz splotu włosów i obłożenia złotem lub wdziania szat przystrój, ale (ten) ukryty serca człowiek w niezniszczalności delikatnego i spokojnego ducha, co jest przed Bogiem wielce wyszukane”. (Piotra I 3, 1 - 4)