„I powiedział mi: Te słowa wierne i prawdziwe, i Pan, Bóg duchów proroków, wysłał zwiastuna jego, (by) pokazać sługom jego, co ma stać się szybko. I oto przychodzi szybko. Szczęśliwy strzegący słów proroctwa zwoju tego”. (Objawienie Jana 22, 6 – 7)

„I pokazał mi rzekę wody życia lśniącą jak kryształ, wychodzącą z tronu Boga i baranka. Na środku placu jej i rzeki stąd i stamtąd drzewo życia czyniące owoców dwanaście, po miesiącu każdym oddające owoc jego, a liście Drewa ku leczeniu narodów. I wszelkie wyklęte nie będzie już. A tron Boga i baranka w niej będzie i niewolnicy jego służyć będą mu, i widzieć będą twarz jego, a imię jego na czołach ich. I nocy nie będzie już i nie mają potrzeby światła lampki i światła słońca, bo Pan Bóg świecić będzie na nich, i królować będą na wieki wieków”. (Objawienie Jana 22, 1 – 5)

„A przybytku nie ujrzałem w niej, bowiem Pan Bóg Wszechwładca przybytkiem jej jest, i baranek. A (to) miasto nie potrzebę ma słońca ani księżyca, aby ukazywały się jej, bowiem chwała Boga oświetliła ją, i lampą jej baranek. I chodzić będą narody przez światło jej. A królowie ziemi niosą chwałę ich do niej. A bramy jej nie będą zamykane dniem, noc bowiem nie jest tam. I zaniosą chwałę i szacunek narodów do niej. I nie wejdzie do niej wszelkie zbrukanie, i czyniący obrzydliwość i kłamstwo, (tylko) zapisani w zwoju życia baranka”. (Objawienie Jana 21, 22 – 27)

„A mówiący ze mną miał miarę, trzcinę złotą, aby zmierzył miasto i bramy jej i mur jej. A miasto czwororożne leży, i długość jej, ile [i] szerokość. I zmierzył miasto trzciną na stadiów dwanaście tysięcy; długość i szerokość i wysokość jej równa jest. I zmierzył mur jej sto czterdzieści cztery łokcie, miarą człowieka, ta jest zwiastuna. A budulcem muru jej jaspis, a miasto złotem czystym, podobnym szkłu czystemu. Fundamenty muru miasta wszelkim kamieniem drogim ozdobione: fundament pierwszy jaspis, drugi szafir, trzeci chalcedon, czwarty szmaragd, piąty sardonyks, szósty krwawnik, siódmy chryzolit, ósmy beryl, dziewiąty topaz, dziesiąty chryzopraz, jedenasty hiacynt, dwunasty ametyst. I dwanaście bram dwunastoma perłami, po jednej, każda (z) bram była z jednej perły. A plac miasta złotem czystym jak szkło przejrzystym”. (Objawienie Jana 21, 15 – 21)

„I przyszedł jeden z siedmiu zwiastunów, mających siedem czasz, napełnionych siedmioma plagami ostatnimi, i zaczął mówić ze mną mówiąc: Chodźże, pokażę ci pannę młodą, żonę baranka. I odniósł mnie w duchu na górę wielką i wysoką, i pokazał mi miasto święte Jerozolimę schodzącą z nieba od Boga, mającą chwałę Boga. Świetlistość jej podobna kamieniowi najdroższemu, jakby kamieniowi jaspisowi jasnemu jak kryształ. Mająca mur wielki i wysoki, mająca bram dwanaście, a na bramach zwiastunów dwunastu, i imiona napisane, które są [imionami] dwunastu plemion synów Izraela. Od wschodu bramy trzy, i od północy bramy trzy, i od południa bramy trzy, i od zachodu bramy trzy. A mur miasta mający fundamentów dwanaście, a na nich dwanaście imion dwunastu wysłanników baranka”. (Objawienie Jana 21, 9 – 14)

„I powiedział (ten) siedzący na tronie: Oto nowe czynię wszystkie. I mówi: Zapisz, bo te słowa wierne i prawdziwe są. I powiedział mi: Stały się. Ja [jestem] Alfa i Omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam ze źródła wody życia darmo. Zwyciężający odziedziczy te i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem. A tchórzliwym, i niewierzącym, i czyniącym obrzydliwości, i mordercom, i rozpustnikom, i czarodziejom, i bałwochwalcom, i wszelkim kłamcom: udział ich w jeziorze palącym się ogniem i siarką; to jest śmierć druga”. (Objawienie Jana 21, 5 – 8)

„I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową. Bowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia odeszły, i morze nie jest już. I miasto święte Jeruzalem nowe ujrzałem; schodzącą z nieba od Boga przygotowaną jak panna młoda przystrojona mężowi jej. I usłyszałem głos wielki z tronu mówiący: Oto namiot Boga z ludźmi, i rozbije namiot z nimi, i oni ludami jego będą, i on Bóg z nimi będzie, [ich Bóg.] I zetrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci nie będzie już, ani boleści, ani krzyku, ani bólu nie będzie już. [Bo] pierwsze odeszły”. (Objawienie Jana 21, 1 – 4)

„I kiedy dokona się (to) tysiąc lat, rozwiązany zostanie Szatan ze strażnicy jego, i wyjdzie zwieść narody na czterech rogach ziemi, Goga i Magoga, (by) zgromadzić ich na wojnę, których liczba ich jak piasek morza. I weszli na szerokość ziemi i okrążyli obóz świętych i miasto umiłowane, i zeszedł ogień z nieba i pożarł ich. A oszczerca zwodzący ich rzucony został do jeziora ognia i siarki, gdzie i zwierzę i kłamliwy prorok, a męczeni będą dniem i nocą na wieki wieków. I ujrzałem tron wielki, biały, i siedzącego na nim, którego od oblicza uciekła ziemia i niebo, i miejsce nie zostało znalezione im. I ujrzałem martwych, wielkich, i małych, stojących przed tronem, i zwoje zostały otwarte. I inny zwój został otwarty, który jest życia. I osądzeni zostali martwi z zapisanych w zwojach według czynów ich. I dało morze martwych w nim, i śmierć i otchłań dały martwych w nich, i osądzeni zostali, każdy według czynów ich. I śmierć i otchłań rzucone zostały do jeziora ognia. To śmierć druga jest, jezioro ognia. I jeśli ktoś nie został znaleziony w zwoju życia zapisany, rzucony został w jezioro ognia”. (Objawienie Jana 20, 7 – 15)

„I ujrzałem zwiastuna schodzącego z nieba mającego klucz czeluści i kajdany wielkie w ręce jego. I chwycił smoka, węża dawnego, którym jest Oszczerca i Szatan, i związał go (na) tysiąc lat, i rzucił go do czeluści, i zamknął, i opieczętował na niej, aby nie zwodził już narodów, aż dokona się tysiąc lat. Po tych ma zostać rozwiązanym on (na) mały czas. I ujrzałem trony, i zasiedli na nich, i sąd został dany im, i dusze ściętych toporem z powodu świadectwa Jezusa i z powodu słowa Boga, i którzy nie pokłonili się zwierzęciu ani obrazowi jej, i nie wzięli piętna na czoło i na rękę ich. I ożyli i zakrólowali z Pomazańcem tysiąc lat. Pozostali (z) martwych nie ożyli, aż dokona się tysiąc lat. To (zmartwych)powstanie pierwsze. Szczęśliwy i święty mający udział w (zmartwych)powstaniu pierwszym. Nad tymi druga śmierć nie ma władzy, ale będą kapłanami Boga i Pomazańca, i królować będą z nim tysiąc lat”. (Objawienie Jana 20, 1 – 6)

„I ujrzałem jednego zwiastuna stojącego w słońcu, i krzyknął głosem wielkim mówiąc wszystkim ptakom latającym w środku nieba: Pójdźcież, zbierzcie się na wieczerzę wielką Boga, aby zjedliście ciała królów i ciała tysiączników i ciała silnych i ciała koni i siedzących na nich, i ciała wszystkich wolnych i niewolników, i małych i wielkich. I ujrzałem zwierzę i królów ziemi i wojska ich zgromadzone, (by) uczynić wojnę z siedzącym na koniu i z wojskiem jego. I ujęte zostało zwierzę, a z nim kłamliwy prorok, (ten), (który uczynił) znaki przed nim, którymi zwiódł (tych), (którzy wzięli) piętno zwierzęcia, i kłaniających się obrazowi jego. Żyjący rzuceni zostali oboje do jeziora ognia palącego się siarką. I pozostali zostali zabici mieczem siedzącego na koniu, wychodzącym z ust jego, i wszystkie ptaki zostały nasycone z ciał ich”. (Objawienie Jana 19, 17 – 21)