„Wierzący w niego nie jest sądzony; zaś nie wierzący już osądzony został, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Boga. To zaś jest sąd, że światło przyszło na świat i umiłowali ludzie raczej ciemność niż światło, był(y) bowiem ich złymi czyny. Każdy bowiem bezwartościowe robiący nienawidzi światła i nie przychodzi do światła, aby nie ujawnione zostały czyny jego”. (Według Jana 3, 18 – 20)

„I kiedy wypełniły się dni oczyszczenia ich według prawa Mojżesza, zanieśli go do Jerozolimy (by) postawić przy Panu, jako jest napisane w Prawie Pana, że: Wszelkie męskie, otwierające łono, święte (dla) Pana nazwane będzie. I (aby) dać ofiarę według (tego co) powiedziane w Prawie Pana, parę turkawek lub dwa pisklęta gołębi”. (Według Łukasza 2, 22 – 24)

„I uczeni w piśmie, (ci) z Jerozolimy zeszedłszy mówili, że Belzebuba ma i że przez przywódcę demonów wyrzuca demony. I przywoławszy do siebie ich w przykładach mówił im: Jak może Szatan Szatana wyrzucać? I jeżeli królestwo (przeciw) sobie zostałoby podzielone, nie może ostać się królestwo owo. I jeżeli dom (przeciw) sobie zostałby podzielony, nie będzie mógł dom ów ostać się”. (Według Marka 3, 22 – 25)

„I przeszedłszy dalej stamtąd zobaczył innych dwóch braci, Jakuba (tego) Zebedeusza i Jana brata jego, w łodzi z Zebedeuszem ojcem ich naprawiających sieci ich; i powołał ich. Oni zaś zaraz opuściwszy łódź i ojca ich zaczęli towarzyszyć mu. I obchodził całą Galileę, nauczając w synagogach ich i głosząc dobrą nowinę królestwa, i uzdrawiając każdą chorobę i każdą niemoc wśród ludu”. (Według Mateusza 4, 21 – 23)

„I jako Mojżesz wywyższył węża na pustkowiu, tak wywyższonym zostać trzeba Synowi Człowieka, aby każdy wierzący w niego miał życie wieczne. Tak bowiem umiłował Bóg świat, że Syna jednorodzonego dał, aby każdy wierzący w niego nie zginął, ale miał życie wieczne. Nie bowiem wysłał Bóg Syna na świat, aby osądził świat, ale aby wybawiony został świat przez niego”. (Według Jana 3, 14 – 17)

„I wrócili pasterze oddawszy chwałę i wielbiąc Boga za wszystko, co usłyszeli i zobaczyli, jako zostało powiedziane do nich. I kiedy wypełniły się dni, osiem, (by) obrzezać go, i nazwane zostało imię jego Jezus, nazwane przez zwiastuna przed poczęciem jego w łonie”. (Według Łukasza 2, 20 – 21)

„I Andrzeja, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba (tego co) Alfeusza, i Tadeusza, i Szymona Kananejczyka, i Judę Iskariotę, który i wydał go. I przychodzi do domu i schodzi się znowu tłum, tak że nie (mogli) oni nawet chleba zjeść. I usłyszawszy ci od niego wyszli chwycić go, mówili bowiem, że (doprowadził się do szału)”. (Według Marka 3, 18 – 21)

„Przechodząc zaś obok morza Galilei, zobaczył dwóch braci, Szymona zwanego Piotrem i Andrzeja brata jego, rzucających okrągłą sieć w morze. Byli bowiem rybakami. I mówi im: Chodźcież za mną i uczynię was rybakami ludzi. Oni zaś zaraz opuściwszy sieci zaczęli towarzyszyć mu”. (Według Mateusza 4, 18 – 20)

„Amen, amen mówię ci, że co wiemy, mówimy, i co ujrzeliśmy, poświadczamy, i świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeśli ziemskie powiedziałem wam i nie wierzycie, jak, jeśli powiem wam niebieskie, uwierzycie? I nikt (nie) wstąpił do nieba, jeśli nie (ten) z nieba (który zstąpił), Syn Człowieka”. (Według Jana 3, 11 – 13)

„I przyszli pospieszając i odnaleźli i Mariam i Józefa i niemowlę leżące w żłobie. Zobaczywszy zaś dali poznać o rzeczy powiedzianej im o dziecku tym. I wszyscy usłyszawszy zdziwili się z powodu (słów) powiedzianych przez pasterzy do nich. Zaś Mariam wszystkie zachowywała rzeczy te, składając w sercu jej”. (Według Łukasza 2, 16 – 19)