„Sam zaś Jezus nie zdawał (się) (na) nich z powodu tego (że) on (znał) wszystkich, i że nie potrzebę miał, żeby ktoś świadczył o człowieku; sam bowiem wiedział, co było w człowieku. Był zaś człowiek z faryzeuszów, Nikodem (na) imię mu, przywódca Judejczyków. Ten przyszedł do niego nocą i powiedział mu: Rabbi, wiemy że od Boga przyszedłeś (jako) nauczyciel. Nikt bowiem (nie) może tych znaków czynić, które ty czynisz, jeśli nie byłby Bóg z nim”. (Według Jana 2, 24 – 3, 2)

 „Wyszedł zaś i Józef z Galilei z miasta Nazaret do Judei, do miasta Dawida, które nazywa się Betlejem, z powodu (że) (był) on z domu i rodu Dawida, (by) zostać zapisanym z Mariam, zaręczoną mu będącą ciężarną. Stało się zaś, (gdy) (byli) oni tam, wypełniły się dni (rodzenia) jej, i urodziła syna jej pierworodnego. I owinęła pieluszkami go i ułożyła go w żłobie, ponieważ nie było dla nich miejsca w kwaterze”. (Według Łukasza 2, 4 – 7)

„I pilnowali go, czy (w) szabat uzdrowi go, aby (oskarżyć) go. I mówi człowiekowi suchą rękę mającemu: Podnieś się na środek. I mówi im: Jest dozwolone szabatami dobro uczynić czy zło uczynić, życie uratować czy zabić? Oni zaś milczeli. I obejrzawszy ich z gniewem, zasmucony z powodu skamienienia serca ich, mówi (temu) człowiekowi: Wyciągnij rękę. I wyciągnął, i przywrócona została ręka jego”. (Według Marka 3, 2 – 5)

„Wtedy bierze go oszczerca do świętego miasta, i postawił go na szczycie świątyni, i mówi mu: Jeśli Synem jesteś Boga, rzuć się w dół. Napisane jest bowiem, że: Zwiastunom jego przykaże o tobie i na rękach podniosą cię, coby nie uderzyłeś o kamień stopą twą. Rzekł mu Jezus: Znów napisane jest: Nie będziesz wystawiać na próbę Pana Boga twego”. (Według Mateusza 4, 5 – 7)

„On zaś mówił o przybytku ciała jego. Gdy więc podniósł się z martwych, przypomnieli sobie uczniowie jego, że to mówił i uwierzyli Pismu i słowu, które powiedział Jezus. Jak zaś był w Jerozolimie w Paschę, w święto, liczni uwierzyli w imię jego, oglądając jego znaki, które czynił”. (Według Jana 2, 21 – 23)

„Zaś dziecko wzrastało i umacniało się duchem i było na pustkowiach aż do dnia ukazania się go Izraelowi. Stało się zaś w dniach owych, wyszedł dekret od Cezara Augusta, (by) (zapisanym był) cały (świat) zamieszkały. Ten spis pierwszy stał się (za) będącego gubernatorem Syrii Kwiryniusza. I wyruszyli wszyscy, (by) być spisywanymi, każdy do swojego miasta”. (Według Łukasza 1, 80 – 2, 3)

„Jak wszedł do domu Boga za Abiatara arcykapłana i chleby przedkładania zjadł, których nie jest dozwolone zjeść, jeśli nie kapłanom, i dał i tym (co) z nim byli? I mówi im: Szabat z powodu człowieka stał się, a nie człowiek z powodu szabatu. Także panem jest Syn Człowieka i szabatu. I wszedł znowu do synagogi. I był tam człowiek uschniętą mający rękę”. (Według Marka 2, 26 – 3, 1)

„Wtedy Jezus wyprowadzony został na pustkowie przez Ducha, (by) zostać doświadczanym przez oszczercę. I przepościwszy dni czterdzieści i nocy czterdzieści, później zgłodniał. I podszedłszy doświadczający powiedział mu: Jeśli Syn jesteś Boga, powiedz, by kamienie te chlebami stały się. On zaś odpowiadając rzekł: Napisane jest: Nie na chlebie samym żył będzie człowiek, ale na każdym słowie wychodzącym przez usta Boga”. (Według Mateusza 4, 1 – 4)

„Przypomnieli sobie uczniowie jego, że napisane jest: Gorliwość (o) dom twój pożera mnie. Odpowiedzieli więc Judejczycy i powiedzieli mu: Jaki znak pokazujesz nam, że to czynisz? Odpowiedział Jezus i rzekł im: Zburzcie przybytek ten i w trzy dni podniosę go. Powiedzieli więc Judejczycy: Czterdzieści i sześć lat budowany był przybytek ten, a ty w trzy dni podniesiesz go?” (Według Jana 2, 17 – 20)

„I ty zaś, dziecko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane, wcześniej pójdziesz bowiem przed Panem przygotować drogi jego, dać poznanie wybawienia ludowi jego przez odpuszczenie grzechów ich, poprzez (litość) miłosierdzia Boga naszego, przez (którą) wejrzy na nas wschód z wysokości, (by) ukazać się (tym) w ciemności i cieniu śmierci siedzącym, naprostować stopy nasze na drogę pokoju”. (Według Łukasza 1, 76 – 79)