„A ów był Jezus zaczynający jakieś lat trzydzieści, będąc synem, jak był uważany, Józefa (syna) Helego Mattata Lewiego Melchiego Jannaja Józefa Matatiasza Amosa Nahuma Heskiego Nagnaja Maata Matatiasza Semena Josepha Jody Joanana Resy Zorobabela Salatiela Neriego Melchiego Addiego Kosama Elmadama Era Jezusa Eliezera Jorima Mattata Lewiego Symeona Judy Józefa Jonama Eliakima Melei  Menny Mattaty Natana Dawida Jeskego Jobeda Booza Sali Naassona”. (Według Łukasza 3, 23 – 32)

„… (gdyż) on wielokroć dybami i kajdanami (został związany), i (zostały rozerwane) przez niego kajdany, i dyby (zostały skruszone), i nikt (nie) miał siły go ujarzmić. I przez całą noc i dzień w grobowcach i w górach był, krzycząc i tłukąc siebie kamieniami; i zobaczywszy Jezusa z daleka przybiegł i pokłonił się mu, i krzyknąwszy głosem wielkim mówi: Co mnie i tobie, Jezusie, synu Boga Najwyższego? Zaklinam cię Bogiem, (aby) nie mnie męczyłbyś!” (Według Marka 5, 4 – 7)

 „Kiedy więc czyniłbyś jałmużnę, nie trąbiłbyś przed tobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, żeby chwaleni byli przez ludzi. Amen mówię wam, otrzymują zapłatę ich. (Gdy ty) zaś (czynisz) jałmużnę nie niech wie lewica twa, co czyni prawica twa, żeby była twa jałmużna w ukryciu. I Ojciec twój widzący w ukryciu odda ci”. (Według Mateusza 6, 2 – 4)

„Czyż nie wy mówicie, że: Jeszcze cztery miesiące jest i żniwo przychodzi? Oto mówię wam, podnieście oczy wasze i obejrzyjcie (pola), że białe są do żniwa. Już żnący zapłatę bierze i zbiera owoc na życie wieczne, aby siejący razem radował się i żnący. W bowiem tym słowo jest prawdziwe, że: Inny jest siejący i inny żnący”. (Według Jana 4, 35 – 37)

„Wiele więc i innych zachęcając głosił ludowi. Zaś Herod tetrarcha upominany przez niego o Herodiadę, żonę brata jego, i o wszystkie, które uczynił złe Herod, dołożył i to do wszystkich [i] zamknął Jana w strażnicy. Stało się zaś, (gdy) (zanurzany był) cały lud i Jezus (gdy był zanurzany) i (gdy modlił się), (otwarte zostało) niebo i (zeszedł) Duch Święty cielesnym wyglądem jak gołąb na niego, i głos z nieba stał się: Ty jesteś Syn mój umiłowany, w tobie upodobałem”. (Według Łukasza 3, 18 – 22)

 „I przestraszyli się strachem wielkim, i mówili do siebie nawzajem: Kim zatem ten jest, że i wiatr, i morze jest posłuszne mu? I przyszedł na (przeciwny brzeg) morza do krainy Gerazeńczyków. I (gdy wyszedł) (on) z łodzi, zaraz wyszedł naprzeciw mu z grobowców człowiek w duchu nieczystym, który mieszkanie miał w grobowcach. I nawet kajdanami już nikt (nie) mógł go związać…” (Według Marka 4, 41 – 5, 3)

„Jeśli bowiem miłowalibyście miłujących was, jaką zapłatę macie? Czyż nie i poborcy to czynią? I jeśli pozdrawialibyście braci waszych jedynie, co ponad czynicie? Czyż nie i poganie to czynią? Będziecie więc wy doskonali jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest. Uważajcie [zaś], (by) sprawiedliwości waszej nie czynić wobec ludzi w celu (bycia oglądanym) (przez) nich. Jeśli zaś nie, zapłaty nie macie u Ojca waszego (tego) w niebie”. (Według Mateusza 5, 46 – 6, 1)

„Wyszli z miasta i przychodzili do niego. W (międzyczasie) prosili go uczniowie mówiąc: Rabbi, zjedz. On zaś powiedział im: Ja jedzenie mam (aby) zjeść, którego wy nie znacie. Mówili więc uczniowie do siebie nawzajem: Czy ktoś przyniósł mu jeść? Mówi im Jezus: Moim pokarmem jest, aby uczyniłem wolę tego, (który posłał) mnie i bym wypełnił jego dzieło”. (Według Jana 4, 30 – 34)

„(Gdy oczekiwał) zaś lud i (gdy rozważali) wszyscy w sercach ich o Janie, czy nie on byłby Pomazańcem, odpowiedział mówiąc wszystkim Jan: Ja wodą chrzczę was, przychodzi zaś silniejszy (ode) mnie, którego nie jestem wart rozwiązać rzemień sandałów jego. On was zanurzy w Duchu Świętym i ogniu. Którego wiejadło w ręku jego, (by) wyczyścić klepisko jego i zebrać zboże do składu jego; zaś plewę spali ogniem nieugaszonym”. (Według Łukasza 3, 15 – 17)

„I staje się nawałnica wielka wiatru, i fale rzucała do łodzi, tak że już (napełniała się) łódź. A on był na rufie obok podgłówka śpiąc; i budzą go, i mówią mu: Nauczycielu, nie martwi cię, że giniemy? I podniósłszy się skarcił wiatr i powiedział morzu: Milcz, załóż sobie kaganiec. I uciszył się wiatr, i stała się cisza wielka. I powiedział im: Dlaczego trwożliwi jesteście? Jeszcze nie macie wiary?” (Według Marka 4, 37 – 40)