„Jak zaś spróbował mistrz ceremonii wody winem stałej się, i nie wiedział skąd jest, zaś słudzy wiedzieli, (ci) (którzy zaczerpnęli) wodę, woła pana młodego mistrz ceremonii i mówi mu: Każdy człowiek najpierw dobre wino kładzie, i kiedy staną się pijani, gorsze. Ty ustrzegłeś dobre wino aż do teraz”. (Według Jana 2, 9 – 10)

„I stał się na wszystkich strach (tych) sąsiadujących ich i w całej górzystej (okolicy) Judei rozpowiadane były wszystkie rzeczy te. I składali sobie wszyscy, (którzy usłyszeli), w sercu ich, mówiąc: Czym zatem dziecko to będzie? I bowiem ręka Pana była z nim”. (Według Łukasza 1, 65 – 66)

„I staje się (że leżał przy stole) on w domu jego, i liczni poborcy i grzesznicy leżeli (przy stole) razem z Jezusem i uczniami jego; byli bowiem liczni i towarzyszyli mu. I uczeni w piśmie (z) faryzeuszów zobaczywszy, że je z grzesznikami i poborcami, mówili uczniom jego: Po co z poborcami i grzesznikami je?” (Według Marka 2, 15 – 16)

„Zobaczywszy zaś licznych (z) faryzeuszów i saduceuszów przychodzących do chrztu jego, powiedział im: Płody żmij, kto pokazał wam, (jak) uciec od mającego przyjść gniewu? Uczyńcie więc owoc godny zmiany myślenia i nie uznajcie za słuszne mówić w sobie: Ojca mamy Abrahama, mówię bowiem wam, że może Bóg z kamieni tych podnieść dzieci Abrahamowi”. (Według Mateusza 3, 7 – 9)

„Były zaś tam kamienne stągwie, sześć, na oczyszczanie się Judejczyków położone, mające miejsce na miary dwie lub trzy. Mówi im Jezus: Napełnijcie stągwie wodą. I napełnili je aż do góry. I mówi im: Zaczerpnijcie teraz i nieście mistrzowi ceremonii. Oni zaś zanieśli”. (Według Jana 2, 6 – 8)

 „I powiedzieli do niej, że: Nikt (nie) jest z rodziny twej, który nazywa się imieniem tym. Znaki dawali zaś ojcu jego (o) to, jak chciałby, (by nazywane było) ono. I poprosiwszy tabliczkę napisał (tak): Jan jest imię jego. I zdziwili się wszyscy. Otwarte zostały zaś usta jego od razu i język jego, i mówił błogosławiąc Boga”. (Według Łukasza 1, 61 – 64)

„I podniósł się, i zaraz zabrawszy matę wyszedł wobec wszystkich, tak że (zdumiewali się) wszyscy i (chwalili) Boga mówiąc, że: Tak nigdy (nie) zobaczyliśmy. I wyszedł znowu obok morza; i cały tłum przychodził do niego, i nauczał ich. I przechodząc zobaczył Lewiego, (tego co) Alfeusza, siedzącego na cle, i mówi mu: Towarzysz mi. I wstawszy zaczął towarzyszyć mu”. (Według Marka 2, 12 – 14)

„Ten bowiem jest nazwany przez Izajasza proroka mówiącego: Głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana, proste czyńcie ścieżki jego. Sam zaś Jan miał odzienie jego z włosów wielbłąda i pas skórzany wokół biodra jego, zaś pokarm był jego szarańcze i miód dziki. Wtedy wychodziła do niego Jerozolima i cała Judea i cała okolica Jordanu, i byli zanurzani w Jordanie rzece przez niego, wyznający grzechy ich”. (Według Mateusza 3, 3 – 6)

„I dnia trzeciego wesele (było) w Kanie Galilei, i była matka Jezusa tam. Zaproszony został zaś i Jezus i uczniowie jego na wesele. I (gdy zabrakło) wina, mówi matka Jezusa do niego: Wina nie mają. [I] mówi jej Jezus: Co mi i tobie, kobieto? Jeszcze nie nadeszła godzina ma. Mówi matka jego sługom: To, co powie wam, uczyńcie”. (Według Jana 2, 1 – 5)

„Zaś Elżbiecie wypełnił się czas, (rodzenia) jej, i zrodziła syna. I usłyszeli sąsiedzi i krewni jej, że wielkim uczynił Pan miłosierdzie jego z nią i współradowali się z nią. I stało się w dniu ósmym, przyszli obrzezać dziecko i nazywali je za imieniem ojca jego Zachariaszem. I odpowiadając  matka jego rzekła: Nie, ale będzie nazwany Jan”. (Według Łukasza 1, 57 – 60)