„I przyszedł do Nazaretu, gdzie był wychowany, i wszedł według przyzwyczajenia (jego) w dniu szabatu do synagogi i powstał odczytać. I podany został mu zwój proroka Izajasza, i rozwinąwszy zwój znalazł miejsce, gdzie było napisane: Duch Pana na mnie, (z) tego (powodu że) namaścił mnie (by) ogłosić dobrą nowinę biednym…” (Według Łukasza 4, 16 – 18 a)

„… i wiele ucierpiawszy przez licznych lekarzy, i wydawszy, (co) u niej wszystko, i nic (nie) pomógłszy sobie, ale raczej w gorsze przyszedłszy, usłyszawszy o Jezusie, przyszedłszy w tłumie z tyłu dotknęła płaszcza jego. Mówiła bowiem, że: Jeżeli dotknę choćby płaszczy jego, będę uratowana. I zaraz wysuszyło się źródło krwi jej, i poznała ciałem, że jest leczona z (tego) batoga”. (Według Marka 5, 26 – 29)

„Nie gromadźcie wam skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczy i gdzie kradnący włamują się i kradną. Gromadźcie zaś wam skarby w niebie, gdzie ani mól ani rdza niszczy, i gdzie kradnący nie włamują się ani kradną. Gdzie bowiem jest skarb twój, tam będzie i serce twe. Lampką ciała jest oko. Jeśli więc byłoby oko twe proste, całe ciało twe świetliste będzie”. (Według Mateusza 6, 19 – 22)

„Poznał więc ojciec, że [w] owej godzinie, w której powiedział mu Jezus: Syn twój żyje, i uwierzył on i dom jego cały. Ten [zaś] znów drugi znak uczynił Jezus przyszedłszy z Judei do Galilei. Po tym było święto Judejczyków i wszedł Jezus do Jerozolimy. Jest zaś w Jerozolimie przy Owczej (bramie) basen nazywany (po) hebrajsku Bethzatha, pięć portyków mający”. (Według Jana 4, 53 – 5, 2)

„Na rękach poniosą cię, coby nie uderzyłeś o kamień stopy twej. I odpowiadając rzekł mu Jezus, że: Powiedziane jest: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga twego. I dokończywszy całe doświadczanie oszczerca odstąpił od niego aż do (sposobnej) pory. I wrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei. I wiadomość wyszła na całą okolicę o nim. I on nauczał w synagogach ich, chwalony przez wszystkich”. (Według Łukasza 4, 11 – 15)

„I przychodzi jeden (z) przełożonych synagogi, imieniem Jair, i zobaczywszy go pada do stóp jego, i prosi go wiele mówiąc, że: Córeczka moja ostatecznie się ma, aby przyszedłszy nałożyłbyś ręce (na) nią, aby została uratowana i ożyła. I odszedł z nim. I towarzyszył mu tłum liczny, i ściskali go. I kobieta będąca w upływie krwi dwanaście lat…” (Według Marka 5, 22 – 25)

„Kiedy zaś pościlibyście, nie stawajcie się jak obłudnicy ponurzy, wyniszczają bowiem twarze ich, żeby pokazali się ludziom poszczący. Amen mówię wam, otrzymują zapłatę ich. Ty zaś poszcząc namaść sobie twą głowę i twarz twą umyj, żeby nie pokazałeś się ludziom poszczący, ale Ojcu twemu, (temu) w skrytości. I Ojciec twój widzący w skrytości odda ci”. (Według Mateusza 6, 16 – 18)

 „Mówi do niego królewski (dworzanin): Panie, zejdź zanim (umrze) dziecko me. Mówi mu Jezus: Wyruszaj! Syn twój żyje. Uwierzył człowiek słowu, które powiedział mu Jezus, i wyruszył. Jeszcze zaś on (gdy schodził), niewolnicy jego wyszli naprzeciw mu mówiąc, że chłopiec jego żyje. Dowiadywał się więc (o) godzinę od nich, w której lepiej zaczął się mieć. Powiedzieli więc mu, że: Wczoraj godziną siódmą opuściła go gorączka”. (Według Jana 4, 49 – 52)

„Ty więc, jeśli pokłoniłbyś się przede mną, będzie twa wszystka. I odpowiadając Jezus powiedział mu: Jest napisane: Panu Bogu twemu kłaniał się będziesz i jemu samemu służył będziesz. Zaprowadził zaś go do Jeruzalem i postawił na szczycie świątyni i powiedział mu: Jeśli synem jesteś Boga, rzuć się stąd w dół. Jest napisane bowiem, że: Zwiastunom jego przykaże o tobie ustrzec cię”. (Według Łukasza 4, 7 – 10)

„I (gdy wchodził) on do łodzi, prosił go opętany, aby z nim był. I nie dopuścił go, ale mówił mu: Odejdź do domu twego, do twoich, i oznajmij im, ile Pan ci uczynił i zmiłował się (nad) tobą. I odszedł, i zaczął głosić w Dekapolu, ile uczynił mu Jezus, i wszyscy dziwili się. I (gdy przeprawił się) Jezus [w łodzi] znowu naprzeciwko, zeszedł się tłum liczny do niego, a był obok morza”. (Według Marka 5, 18 – 21)