„Mówi mu kobieta: Panie, widzę, że prorokiem jesteś ty. Ojcowie nasi na górze tej zaczęli kłaniać się. A wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie kłaniać się trzeba. Mówi jej Jezus: Wierz mi, kobieto, że przychodzi godzina, gdy ani na górze tej, ani w Jerozolimie kłaniać się będziecie Ojcu. Wy kłaniacie się, (temu) kogo nie znacie, my kłaniamy się, (temu) kogo znamy, bo wybawienie z Judejczyków jest”. (Według Jana 4, 19 – 22)

„I ujrzy każde ciało wybawienie (od) Boga. Mówił więc wychodzącym tłumom, (by) zanurzonymi być przez niego: Płody żmij, kto pokazał wam, (jak) uciec od mającego przyjść gniewu? Uczyńcie więc owoce godne zmiany myślenia. I nie zacznijcie mówić w sobie: Ojca mamy Abrahama, mówię bowiem wam, że może i Bóg z kamieni tych podnieść dzieci Abrahamowi”. (Według Łukasza 3, 6 – 8)

„Który bowiem ma, dane będzie mu; i który nie ma , i co ma, zabrane będzie od niego. I mówił: Tak jest królestwo Boga, jak człowiek rzuciłby siew w ziemię. I będzie spał, i podnosił się nocą i dniem, a (ten) siew będzie kiełkował i będzie wydłużał się, jak, nie wie on. Samorzutnie ziemia owoc przynosi, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie. Kiedy zaś wyda owoc, zaraz wysyła sierp, bo stało się żniwo”. (Według Marka 4, 25 – 29)

 „I jeśli prawa twa ręka wiedzie do obrazy cię, wytnij ją i rzuć od ciebie. Pożyteczne jest bowiem ci, aby zginął jeden (z) członków twych i nie całe ciało twe w Gehennę odeszło. Powiedziane zostało zaś: Który by oddalił żonę jego, niech da jej dokument rozwodu. Ja zaś mówię wam, że każdy oddalający żonę jego, poza sprawą rozpusty, czyni ją (scudzołożoną); i który oddaloną poślubiłby, cudzołoży”. (Według Mateusza 5, 30 – 32)

„Mówi do niego kobieta: Panie, daj mi tę wodę, aby nie zapragnęłam ani dochodziłam tutaj czerpać. Mówi jej: Idź, zawołaj męża twego i przyjdź tutaj. Odpowiedziała kobieta i rzekła mu: Nie mam męża. Mówi jej Jezus: Dobrze powiedziałaś, że: ‘Męża nie mam’. Pięciu bowiem mężów miałaś i teraz, którego masz, nie jest twój mąż. To prawdziwie rzekłaś”. (Według Jana 4, 15 – 18)

„I przyszedł do całej okolicy Jordanu głosząc chrzest zmiany myślenia na odpuszczenie grzechów, jak zostało napisane w księdze słów Izajasza proroka: Głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana, proste czyńcie ścieżki jego. Każdy wąwóz zostanie wypełniony i każda góra i wzgórze zostanie zniżona. I będą wypaczone prostą (drogą) i nierówne drogami gładkimi”. (Według Łukasza 3, 3 – 5)

„I mówił im: Czy przychodzi lampka, aby pod korcem była położona lub pod łożem? (Czyż) nie aby na świeczniku była położona? Nie bowiem jest (coś) ukryte, jeżeli nie aby stało się widocznym, ani staje się ukryte, ale aby przyszło na widok. Jeśli kto ma uszy (by) słuchać, niech słucha. I mówi im: Patrzajcie, czego słuchacie. W jakiej mierze mierzycie, będzie mierzone wam i dołożone będzie wam”. (Według Marka 4, 21 – 24)

„Amen mówię wam, nie wyjdziesz stamtąd, aż oddasz ostatnie ćwierć asa. Usłyszeliście, że zostało powiedziane: Nie będziesz cudzołożył. Ja zaś mówię wam, że każdy patrzący na kobietę ku pożądaniu jej już cudzołożył ją w sercu jego. Jeśli zaś oko twe prawe wiedzie do obrazy cię, wyrwij je i rzuć od ciebie. Pożyteczne jest bowiem ci, aby zginał jeden (z) członków twych a nie całe ciało twe rzucone było do Gehenny”. (Według Mateusza 5, 26 – 29)

„Mówi mu [kobieta]: Panie, ani czerpak masz i studnia jest głęboka. Skąd więc masz wodę żyjącą? Czy ty większy jesteś (od) ojca naszego Jakuba, który dał nam studnię i sam z niej pił, i synowie jego, i trzody jego? Odpowiedział Jezus i powiedział jej: Każdy pijący z wody tej pragnąć będzie znowu. Który zaś wypije z wody, którą ja dam mu, nie będzie pragnął na wiek, ale woda, którą dam mu, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej na życie wieczne”. (Według Jana 4, 11 – 14)

„I Jezus posuwał się [w] mądrości, i dojrzałości, i łasce u Boga i ludzi. W roku zaś piętnastym władania Tyberiusza Cezara, (za) będącego namiestnikiem Poncjusza Piłata Judei, i tetrarchą będącego Galilei Heroda, Filipa zaś, brata jego, tetrarchą będącego Iturei i Trachonitis krainy, i Lizaniasza Abileny tetrarchą będącego, za arcykapłana Annasza i Kajfasza, stało się słowo Boga do Jana, Zachariasza syna na pustkowiu”. (Według Łukasza 2, 52 – 3, 2)