Jezus wie, czego chce nauczyć swoich uczniów, choć oni niekoniecznie rozumieją wszystkie posunięcia Nauczyciela Mk 11, 19 „Gdy zaś wieczór zapadał, Jezus i uczniowie wychodzili poza miasto”.

„I lud, którego będą niewolnikami, osądzę ja, Bóg powiedział, i po tych wyjdą i będą służyć mi w miejscu tym. I dał mu układ obrzezania. I tak zrodził Izaaka i obrzezał go dnia ósmego, i Izaak Jakuba, i Jakub dwunastu patriarchów. I patriarchowie pozazdrościwszy Józefa oddali do Egiptu. I był Bóg z nim, i wyrwał sobie go z wszystkich utrapień jego, i dał mu łaskę i mądrość wobec faraona, króla Egiptu, i ustanowił go dowodzącym nad Egiptem i [nad] całym domem jego”. (Dokonania wysłanników 7, 7 – 10)

„Gdy oni czekali, Ehud uciekł, przeszedł koło bożków i bezpiecznie wrócił do Hasseira. 27 Wróciwszy, zatrąbił w róg na górze Efraima. Izraelici zeszli z góry, a on na ich czele. 28 «Pójdźcie ze mną! - rzekł do nich - albowiem Pan wydał waszych wrogów, Moabitów, w wasze ręce». Poszli za nim, odcięli Moabitom bród na Jordanie i nie pozwalali nikomu przejść. 29 W tym czasie pobili około dziesięciu tysięcy Moabitów, wszystkich co silniejszych i waleczniejszych, tak że nikt nie uszedł. 30 W tym dniu Moab został poniżony pod ręką Izraela i odtąd żył kraj w spokoju przez lat osiemdziesiąt. 31 Po nim był Szamgar, syn Anata. Pobił on ościeniem na woły Filistynów w liczbie sześciuset ludzi - i on także wybawił Izraela”.

Historia lubi się powtarzać. Gdy jedni cieszą się Bogiem, inni próbują wyeliminować Go z życia Mk 11, 18 „Doszło to do arcykapłanów i uczonych w Piśmie, i szukali sposobu, jak by Go zgładzić. Czuli bowiem lęk przed Nim, gdyż cały tłum był zachwycony Jego nauką”.

„Ehud podszedł do niego. Król przebywał w letniej górnej komnacie, której używał dla siebie. «Mam dla ciebie, królu, słowo od Boga!» - rzekł do niego Ehud, na co ten podniósł się ze swego tronu. 21 Wtenczas Ehud sięgnął lewą ręką po sztylet, który schował na prawym biodrze, i utopił go w jego brzuchu. 22 Rękojeść wraz z ostrzem weszła do wnętrzności i utkwiła w jego tłuszczu, gdyż [Ehud] nie wydobył sztyletu z brzucha i <wyszedł...> 23 Następnie Ehud wyszedł przez ganek, zamknął za sobą drzwi komnaty i zasunął rygle. 24 Po jego odejściu nadeszli słudzy i spostrzegli, że drzwi letniej komnaty są zaryglowane. Mówili więc do siebie: «Z pewnością chce okryć sobie nogi w letniej komnacie». 25 Czekali długo, aż się zaczęli niepokoić, dlaczego nie otwiera drzwi letniej komnaty. Wreszcie wziąwszy klucz otworzyli, a oto pan ich leżał martwy na ziemi”.

„Wtedy wyszedłszy z ziemi Chaldejczyków, zamieszkał w Charanie. I stamtąd po śmierci ojca jego przesiedlił go do ziemi tej, na której wy teraz zamieszkujcie. I nie dał mu dziedziczenia w niej ani podstawy nogi, i obiecał dać jemu na nabycie jej i nasieniu jego po nim, nie (choć było) mu dziecko. Powiedział zaś tak Bóg, że będzie nasienie jego mieszkającym obok w ziemi cudzej; i uczynią niewolnikiem je, i będą krzywdzić (przez) lat czterysta”. (Dokonania wysłanników 7, 4 – 6)

Pragnienie serca Boga to świątynia, która będzie domem modlitwy dla wszystkich narodów. Mk 11, 17 „Potem uczył ich mówiąc: Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów, lecz wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców”.

Księga Sędziów 3, 14 – 19 „Izraelici służyli Eglonowi, królowi Moabu, przez lat osiemnaście. 15 Wtedy Izraelici wołali do Pana i Pan wzbudził im wybawiciela, Ehuda, syna Gery, Beniaminity, który władał lewą ręką. Izraelici wysłali go z daniną do Eglona, króla Moabu. 16 Ehud przygotował sobie sztylet o dwóch ostrzach, długi na jeden łokieć, i schował go pod swoimi szatami na prawym biodrze. 17 Złożył więc daninę Eglonowi, królowi Moabu - a Eglon był bardzo otyły. 18 Oddawszy daninę [Ehud] odesłał ludzi, którzy ją przynieśli, 19 a sam zawrócił od bożków, które były ustawione koło Gilgal, i rzekł: «Królu, mam ci coś powiedzieć w tajemnicy». Król powiedział: «Sza!» - na co wszyscy otaczający go wyszli”.

„Powiedział zaś arcykapłan: Czy te tak się mają? Ten zaś mówił: Mężowie bracia i ojcowie, posłuchajcie. Bóg chwały dał się zobaczyć ojcu naszemu Abrahamowi, będącemu w Mezopotamii, zanim (nie) zamieszkać on w Charanie. I powiedział do niego: Wyjdź z ziemi twej i [z] rodziny twej i nuże do ziemi, którą ci pokażę”. (Dokonania wysłanników 7, 1 – 3)

Jezus dba o to, aby świątynia była miejscem modlitwy, a Jego zachowanie przemawia mocniej, niż tysiące kazań. Mk 11, 15 – 16 „I przyszli do Jerozolimy. Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły zmieniających pieniądze i ławki tych, którzy sprzedawali gołębie, i nie pozwolił, żeby kto przeniósł sprzęt jaki przez świątynię”.