Bycie uczonym w Piśmie i potwierdzanie słowom Jezusa wcale nie oznacza jeszcze nowego narodzenia, o którym mówił Jezus do Nikodema Mk 12, 32 „Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego”.

„Był zaś pewien uczeń w Damaszku imieniem Ananiasz i powiedział do niego w widzeniu Pan: Ananiaszu. Ten zaś powiedział: Oto ja, Panie. Zaś Pan do niego: Wstawszy pójdź na ulicę nazywaną Prostą i odszukaj w domu Judy Szawła imieniem Tarsyjczyk. Oto bowiem modli się. I zobaczył męża [w widzeniu] Ananiasza imieniem, (który wszedł) i (który położył na) nim ręce, żeby zaczął widzieć. Zacząwszy odpowiadać zaś Ananiasz: Panie: usłyszałem od wielu o mężu tym, jakie zła świętym Twym uczynił w Jeruzalem. I tutaj ma władzę od arcykapłanów związać wszystkich przywołujących imię Twe”. (Dokonania wysłanników 9, 10 – 14)

„Potem rzekli do niego mężowie Efraima: «Cóż to za sposób postępowania z nami, żeś idąc walczyć z Madianitami nie wezwał nas?» I bardzo się z nim spierali. 2 Odpowiedział im: «Czy teraz uczyniłem coś większego w porównaniu z wami? Czyż nie lepszy jest ostatni zbiór u Efraima niż pierwszy u Abiezera? 3 W wasze ręce wydał Bóg dowódców madianickich: Oreba i Zeeba. Cóż więcej mogłem uczynić w porównaniu z wami?» Na te słowa uspokoiło się ich oburzenie przeciwko niemu. 4 Potem Gedeon przybył nad Jordan i przeprawił się on sam razem z trzystu mężami, którzy z nim byli, a byli oni znużeni i głodni”.

Miłość bliźniego wytłumaczona jest przez Jezusa i oznacza takie kochanie, jak ukochał Jezus Mk 12, 31 „Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych”.

„Powiedział zaś: Kim jesteś, Panie? Ten zaś: Ja jestem Jezusem, którego ty prześladujesz. Ale wstań i wejdź do miasta, i zostanie powiedziane ci, które co ty trzeba czynić. Zaś mężowie podróżujący razem z nim stanęli oniemiali, słysząc głos, nikogo (nie) zaś oglądając. Został podniesiony zaś Szaweł z ziemi, (chociaż były otwarte) zaś oczy jego nic (nie) widział. Prowadząc za rękę zaś go, wprowadzili do Damaszku. I był dni trzy nie widzącym. I nie zjadł ani (nie) wypił”. (Dokonania wysłanników 9, 5 – 9)

„Natychmiast zatrąbiły w rogi także owe trzy hufce i potłukły dzbany. Wziąwszy zaś w lewą rękę pochodnie, a w prawą rogi, aby na nich trąbić, wołali: «Za Pana i za Gedeona!» 21 I przystanęli, każdy na swoim miejscu, dokoła obozu. Powstali wtedy wszyscy w obozie, poczęli krzyczeć i uciekać. 22 Podczas gdy owych trzystu mężów trąbiło na rogach, Pan sprawił, że w całym obozie jeden przeciw drugiemu skierował miecz. Obóz uciekł do Bet-Haszszitta ku Sartan aż do granicy Abel-Mechola obok Tabbat. 23 Zebrali się mężowie izraelscy z pokolenia Neftalego, Asera i z całego pokolenia Manassesa i urządzili pościg za Madianitami. 24 Gedeon rozesłał gońców do wszystkich gór efraimskich, by powiedzieli: «Zejdźcie na spotkanie z Madianitami i zajmujcie przed nimi wszystkie źródła wodne aż do Bet-Bara i Jordanu». Zebrali się więc wszyscy mężowie Efraima i zajęli źródła wodne aż do Bet-Bara i Jordanu. 25 Ujęli przy tym dwóch dowódców madianickich: Oreba i Zeeba. Oreba zabili na skale Oreba, a Zeeba przy tłoczni Zeeba. ścigali nadal Madianitów, a głowy Oreba i Zeeba przynieśli Gedeonowi za Jordan”.

Miłość do Pana Boga zakłada pełne zaangażowanie Mk 12, 30 „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”.

„Zaś Szaweł, jeszcze dysząc groźbą i zabójstwem względem uczniów Pana, podszedłszy do arcykapłana uprosił sobie u niego listy względem Damaszku do synagog, żeby jeśli jakichś znajdzie (tej) drogi będących: mężów i kobiety, związanych poprowadziłby do Jeruzalem. W (czasie) zaś iść stało się, (że) on zbliżać się (do) Damaszku. Nagle go objęło blaskiem światło z nieba. I padłszy na ziemię usłyszał głos mówiący mu: Szawle, Szawle, dlaczego mię prześladujesz?” (Dokonania wysłanników 9, 1 – 4)

„Gdy Gedeon zbliżył się do tego miejsca, właśnie mąż pewien opowiadał swemu towarzyszowi sen. Mówił on: «Oto miałem sen. Zdawało mi się, że bochen chleba jęczmiennego przytoczył się do obozu Madianitów, dosięgnął namiotu, uderzył w niego powodując upadek, wywrócił go do góry dołem, tak że namiot upadł». 14 Odpowiedział mu jego towarzysz mówiąc: «Nie może to być nic innego, jak miecz Gedeona, syna Joasza, Izraelity. Bóg w jego ręce wydał Madianitów i cały obóz». 15 Kiedy Gedeon usłyszał opowiadanie o śnie i jego wyjaśnienie, oddał pokłon Bogu, a wróciwszy do obozu izraelskiego rzekł: «Powstańcie! Oto Pan wydał w ręce wasze obóz Madianitów». 16 Wówczas Gedeon rozdzielił owych trzystu mężów na trzy hufce, dał każdemu z nich do ręki rogi i puste dzbany, a w nich pochodnie. 17 «Patrzcie na mnie - rzekł im - i czyńcie to samo, co ja. Oto ja dojdę do krańca obozu, a co ja będę czynić, i wy czyńcie. 18 Gdy zatrąbię w róg ja i wszyscy, którzy są ze mną, wówczas i wy zatrąbicie w rogi dokoła obozu i będziecie wołać: Za Pana i za Gedeona!» 19 Gedeon i stu mężów, którzy mu towarzyszyli, doszli do krańca obozu w chwili, gdy tuż po zmianie następowało czuwanie środkowej straży nocnej. Zatrąbili w rogi i potłukli dzbany, które trzymali w swych rękach”.

Zanim Jezus mówi o miłości – mówi o słuchaniu Boga Mk 12, 29 „Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden”.