„Zebrały się drzewa, aby namaścić króla nad sobą. Rzekły do oliwki: "Króluj nad nami!" 9 Odpowiedziała im oliwka: "Czyż mam się wyrzec mojej oliwy, która służy czci bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?" 10 Z kolei zwróciły się drzewa do drzewa figowego: "Chodź ty i króluj nad nami!" 11 Odpowiedziało im drzewo figowe: "Czyż mam się wyrzec mojej słodyczy i wybornego mego owocu, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?" 12 Następnie rzekły drzewa do krzewu winnego: "Chodź ty i króluj nad nami!" 13 Krzew winny im odpowiedział: "Czyż mam się wyrzec mojego soku, rozweselającego bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?" 14 Wówczas rzekły wszystkie drzewa do krzewu cierniowego: "Chodź ty i króluj nad nami!" 15 Odpowiedział krzew cierniowy drzewom: "Jeśli naprawdę chcecie mnie namaścić na króla, chodźcie i odpoczywajcie w moim cieniu! A jeśli nie, niech ogień wyjdzie z krzewu cierniowego i spali cedry libańskie". 16 A zatem czyście zgodnie z prawdą i z prawem postąpili, obrawszy królem Abimeleka? Czyście się dobrze obeszli z Jerubbaalem i jego rodem? Czyście docenili dobrodziejstwa jego ręki?”

„Wstawszy zaś Piotr przyszedł razem z nimi. Którego, (gdy przybył), zaprowadzili do góry do górnej komnaty. I stanęły przy nim wszystkie wdowy płacząc i pokazując tuniki i szaty, jakie czyniła, z nimi będąc, Gazela. Wyrzuciwszy zaś na zewnątrz wszystkich Piotr i położywszy kolana pomodlił się. I zwróciwszy się do ciała powiedział: Tabito, wstań. Ta zaś otwarła oczy jej i zobaczywszy Piotra usiadła. Dawszy zaś jej rękę, podniósł ją. Zawoławszy zaś świętych i wdowy postawił przy ją żyjącą. Znajome zaś stało się w całej Jafie, i uwierzyli liczni w Pana. Stało się zaś (przez) dni dość duże pozostać w Jafie u pewnego Szymona, garbarza”. (Dokonania wysłanników 9, 39 – 43)

Wielu widząc Jezusa chce zwrócić Jego uwagę na to, co według nich istotne. Jezus z każdej sytuacji wyprowadza przesłanie Mk 13, 1 – 2 „Gdy wychodził ze świątyni, rzekł Mu jeden z uczniów: Nauczycielu, patrz, co za kamienie i jakie budowle! Jezus mu odpowiedział: Widzisz te potężne budowle? Nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”.

„Udał się też do domu swego ojca w Ofra i na jednym kamieniu wymordował swoich braci, synów Jerubbaala, w liczbie siedemdziesięciu mężów. Ocalał tylko Jotam, najmłodszy syn Jerubbaala, ponieważ się ukrył. 6 Następnie wszyscy możni miasta Sychem oraz cały gród Millo zgromadzili się i przyszedłszy pod dąb [gdzie stała] stela w Sychem, ogłosili Abimeleka królem. 7 Doniesiono o tym Jotamowi, którzy poszedłszy, stanął na szczycie góry Garizim, a podniósłszy głos, tak do nich wołał: «Posłuchajcie mnie, możni Sychem, a Bóg usłyszy was także”.

 „W Jafie zaś pewna była uczennica imieniem Tabita, która tłumaczona jest nazywana Gazela. Ta była pełna czynów dobrych i jałmużn, które czyniła. Stało się zaś w dniach owych, (że) zachorowawszy ona umrzeć. Umywszy zaś położyli [ją] w górnej komnacie. Blisko zaś będąc Lidda Jafie, uczniowie usłyszawszy, że Piotr jest w niej, wysłali dwóch mężów do niego prosząc: Nie ociągnij się przejść aż do nas”. (Dokonania wysłanników 9, 36 – 38)

Bóg widzi serce człowieka, dostrzegając każdą jego intencję działania Mk 12, 41 – 44 „Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie”.

„Gedeon sprawił z nich efod, który umieścił w miejscowości swojej, Ofra. Wszyscy więc Izraelici czcząc go dopuścili się nierządu. To bowiem stało się sidłem dla Gedeona i jego domu. 28 Tak oto Madianici zostali poniżeni wobec Izraelitów i nie podnieśli już więcej głowy, a kraj zażywał spokoju przez czterdzieści lat, to jest przez czas życia Gedeona. 29 Jerubbaal, syn Joasza, wrócił i mieszkał w swoim domu. 30 Gedeon miał siedemdziesięciu własnych synów, miał bowiem wiele żon. 31 Jedna z drugorzędnych jego żon, mieszkająca w Sychem, urodziła mu syna, którego nazwał imieniem Abimelek. 32 Po jakimś czasie Gedeon, syn Joasza, umarł w szczęśliwej starości i pochowano go w grobie Joasza, ojca jego, w Ofra Abiezera. 33 Po śmierci jednak Gedeona Izraelici znów się odwrócili [od Pana]. Uprawiali nierząd z Baalami i ustanowili Baal-Berita swoim bogiem. 34 Izraelici znów nie pamiętali o Panu, Bogu swoim, który ich wybawił z rąk wszystkich wrogów dokoła. 35 Nie okazali też życzliwości domowi Jerubbaala-Gedeona w zamian za wszystkie dobrodziejstwa, jakie wyświadczył on Izraelowi”.

„Abimelek, syn Jerubbaala, udał się do Sychem, do braci swojej matki, i tak przemówił do nich, jak również do wszystkich członków rodu swojej matki: 2 «Sprawcie, proszę, by to, co mówię, dotarło do uszu wszystkich możnych Sychem: Co będzie dla was lepsze? Czy żeby panowało nad wami siedemdziesięciu mężów, wszyscy synowie Jerubbaala, czy - byście mieli nad sobą tylko jednego człowieka? Pamiętajcie wszakże, że jestem z kości waszej i waszego ciała!» 3 Bracia jego matki opowiadali o nim w ten sam sposób do wszystkich możnych miasta Sychem, tak że serce ich skłaniało się ku Abimelekowi, bo mówili: «To nasz brat!» 4 Dali mu ponadto siedemdziesiąt syklów srebra ze świątyni Baal-Berita. Abimelek zaś naprzyjmował za nie do swego towarzystwa nicponiów i awanturników, którzy za nim poszli”.

„Więc (społeczność) wywołanych w całej Judei i Galilei, i Samarii miała pokój, budując się i idąc bojaźnią Pana. I zachętą Świętego Ducha była mnożona. Stało się zaś, (że) Piotr przechodząc przez wszystkich zejść i do świętych zamieszkujących Liddę. Znalazł zaś tam człowieka pewnego imieniem Eneasz, od lat ośmiu leżącego na macie, który był sparaliżowany. I powiedział mu Piotr: Eneaszu, leczy cię Jezus Pomazaniec. Podnieś się i pościel tobie samemu. I zaraz podniósł się. I zobaczyli go wszyscy zamieszkujący Liddę i Saron, którzy zawrócili do Pana”. (Dokonania wysłanników 9, 31 – 35)

Jezus ogromnie piętnuje obłudę Mk 12, 38 – 40 „I nauczając dalej mówił: Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok”.