„Powiedział wtedy Adoni-Bezek: «Siedemdziesięciu królów z odciętymi kciukami u rąk i nóg zbierało okruchy pod moim stołem. Oto jak ja postąpiłem, tak i mnie oddał Bóg». Odprowadzono go do Jerozolimy i tam umarł. 8 <Synowie Judy uderzyli na Jerozolimę, zdobyli ją, lud wycięli ostrzem miecza, a miasto spalili>. 9 Potem zeszli potomkowie Judy, aby uderzyć na Kananejczyków, którzy zamieszkiwali góry, Negeb i Szefelę. 10 Następnie wyruszył Juda przeciw Kananejczykom, którzy zajmowali Hebron - nazwa Hebronu brzmiała niegdyś Kiriat-Arba - i pobił Szeszaja, Achimana i Talmaja. 11 Stamtąd wyruszył przeciwko mieszkańcom Debiru - nazwa Debiru brzmiała przedtem Kiriat-Sefer”.

„Gdy zaś usłyszeli słowa te komendant świątyni i arcykapłani, byli w niepewności co do nich, co stałoby się to. Przybywszy zaś ktoś oznajmił im, że: Oto mężowie, których umieściliście w strażnicy, są w świątyni, stojąc i nauczając lud. Wtedy odszedłszy komendant razem z (tymi) poddanymi prowadził ich, nie z gwałtem, bali się bowiem ludu, aby nie zostali obrzuceni kamieniami”. (Dokonania wysłanników 5, 24 – 26)

Jezus, gdy coś ważnego proponuje, daje także swoje słowo. Mk 11, 3 „A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem”.

„Po śmierci Jozuego Izraelici tak się pytali Pana: «Któż z nas pierwszy wystąpi do walki przeciwko Kananejczykom?» 2 Pan odpowiedział: «Wystąpi Juda. Oto daję tę ziemię w jego ręce». 3 Zwrócił się więc Juda do Symeona, swego brata: «Pójdź ze mną na ziemię wyznaczoną mi losem, a będziemy walczyli z Kananejczykami. Z kolei i ja także będę pomagał ci walczyć na wyznaczonej tobie ziemi». I Symeon poszedł z nim. 4 Wystąpił więc Juda do walki i Pan wydał Kananejczyków i Peryzzytów w ich ręce. A w Bezek zabili dziesięć tysięcy mężczyzn. 5 Kiedy w Bezek natknęli się na Adoni-Bezeka, wydali mu bitwę i pokonali Kananejczyków i Peryzzytów. 6 Uciekł Adoni-Bezek, lecz oni ścigali go, schwycili i odcięli mu kciuki rąk i nóg”.

„Usłuchawszy zaś weszli od brzasku do świątyni i nauczali. Przybywszy zaś arcykapłan i (ci) razem z nim zwołali sanhedryn i całą starszyznę synów Izraela, i wysłali do więzienia, (żeby zostali przyprowadzeni) oni. Zaś przybywszy poddani nie znaleźli ich w strażnicy. Obróciwszy się zaś oznajmili, mówiąc, że: Więzienie znaleźliśmy zakluczone w całej niezawodności i strażników stojących przy podwojach. Otwarłszy zaś do środka, nikogo (nie) znaleźliśmy”. (Dokonania wysłanników 5, 21 – 23)

Jezus zawsze wie, czego chce i dokąd prowadzi ludzi. Mk 11, 1 – 2 „Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj!”

„Potem umarł Jozue, syn Nuna, sługa Pana, mając sto dziesięć lat. 30 Pochowano go w posiadłości jego dziedzictwa w Timnat-Serach, w górach Efraima, na północ od góry Gaasz. 31 Izrael służył Panu przez cały czas życia Jozuego i przez cały czas życia starszych, którzy przeżyli Jozuego, a dobrze znali wszystko, co Pan uczynił dla Izraela. 32 A kości Józefa, które synowie Izraela zabrali ze sobą z Egiptu, pochowano w Sychem, na części pola, kupionego przez Jakuba od synów Chamora, ojca Sychema, za sumę stu kesitów. I stało się ono własnością synów Józefa. 33 Również umarł Eleazar, syn Aarona, pochowano go w Gibea, [mieście] jego syna Pinchasa, które było mu dane w górach Efraima”.

„Wstawszy zaś arcykapłan i wszyscy (ci) razem z nim (ci) będący stronnictwem saduceuszów, dali się napełnić zazdrością i narzucili ręce na wysłanników i umieścili sobie ich w strzeżeniu publicznym. Zwiastun zaś Pana przez noc otwarłszy bramy strażnicy, wyprowadziwszy ich, powiedział: Idźcie i stanąwszy mówcie w świątyni ludowi wszystkie słowa życia tego”. (Dokonania wysłanników 5, 17 – 20)

Bardzo ważne miejsce w uzdrowieniu zajmuje wiara. Mk 10, 52 „Jezus mu rzekł: Idź, twoja wiara cię uzdrowiła. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą”.

„Jeśli opuścicie Pana, aby służyć bogom obcym, ześle na was znów nieszczęścia, a choć przedtem dobrze wam czynił, wtedy sprowadzi zagładę». 21 Lecz lud odrzekł Jozuemu: «Nie! My chcemy służyć Panu!» 22 Jozue odpowiedział ludowi: «Wy jesteście świadkami przeciw samym sobie, że wybraliście Pana, aby Mu służyć». I odpowiedzieli: «Jesteśmy świadkami». 23 «Usuńcie więc bogów obcych spośród was i zwróćcie serca wasze ku Panu, Bogu Izraela». 24 I odrzekł lud Jozuemu: «Panu, Bogu naszemu, chcemy służyć i głosu Jego chcemy słuchać». 25 Zawarł więc Jozue w tym dniu przymierze z ludem i nadał mu ustawę i nakaz w Sychem. 26 Jozue zapisał te słowa w księdze Prawa Bożego. Wziął następnie wielki kamień i wzniósł go tam pod terebintem, który jest w miejscu poświęconym Panu. 27 Następnie Jozue rzekł do zgromadzonego ludu: «Patrzcie, oto ten kamień będzie dla was świadkiem, ponieważ on słyszał wszystkie słowa, które Pan mówił do nas. Będzie on świadkiem przeciw wam, abyście się nie wyparli waszego Boga». 28 Wtedy Jozue odprawił lud i każdy pospieszył do swojej posiadłości”.