Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2595)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Nie bowiem jest drzewo dobre czyniące owoc zepsuty, ani znów drzewo zepsute czyniące owoc dobry. Każde bowiem drzewo z własnego owocu poznawane jest. Nie bowiem z cierni zbierają figi, ani z jeżyny winne grono zrywają. Dobry człowiek z dobrego skarbca serca wynosi dobro, a zły ze złego wynosi zło. Z bowiem obfitości serca mówią usta jego”. (Według Łukasza 6, 43 – 45)
„Powiedział zaś i przykład im: Przecież nie może ślepy ślepego prowadzić? Czyż nie obaj w dół wpadną? Nie jest uczeń ponad nauczyciela, wydoskonalony zaś cały będzie jak nauczyciel jego. Dlaczego zaś widzisz drzazgę w oku brata twego, zaś belki we własnym oku nie zauważasz? Jak możesz mówić bratu twemu: Bracie, dopuść, niech wyrzucę drzazgę (tę) w oku twym, sam (tej) w oku twym belki nie widząc? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę z oka twego, i wtedy przejrzysz, drzazgę w oku brata twego (by) wyrzucić”. (Według Łukasza 6, 39 – 42)
„Stawajcie się litościwi jako [i] Ojciec wasz litościwy jest. I nie sadźcie, a nie zostaniecie osądzeni. I nie potępiajcie, i nie zostaniecie potępieni. Uwalniajcie i będziecie uwolnieni. Dawajcie i będzie dane wam; miarę dobrą, upchaną, utrzęsioną, przelewającą się dadzą w zanadrze wasze. Którą bowiem miarą mierzycie, w zamian mierzone będzie wam”. (Według Łukasza 6, 36 – 38)
„I [bowiem] jeśli dobrze czynić będziecie dobrze czyniącym wam, jaka wam wdzięczność jest? I grzesznicy to czynią. I gdyby pożyczaliście, od których macie nadzieję wziąć, jaka wam wdzięczność [jest?] I grzesznicy grzesznikom pożyczają, aby odebrali tyle samo. Lecz miłujcie wrogów waszych, i dobrze czyńcie i pożyczajcie, niczego (nie) spodziewając się w zamian, i będzie zapłata wasza wielka i będziecie synami Najwyższego, bo on przyjemny jest dla niewdzięcznych i złych”. (Według Łukasza 6, 33 – 35)
„Błogosławcie przeklinających was, módlcie się za uwłaczających wam. Bijącemu cię w policzek podawaj i inny, i zabierającemu twój płaszcz i tuniki nie zabroń. Każdemu proszącemu cię dawaj i od zabierającego twoje nie żądaj zwrotu. I jako chcecie, aby czynili wam ludzie, czyńcie im podobnie. I jeśli miłujecie miłujących was, jaka wam wdzięczność jest? I bowiem grzesznicy miłujących ich miłują”. (Według Łukasza 6, 28 – 32)
„Lecz biada wam bogatym, bo otrzymujecie pociechę waszą. Biada wam nasyceni teraz, bo głodni będziecie. Biada śmiejący się teraz, bo boleć będziecie i zapłaczecie. Biada, kiedy (o) was dobrze będą mówić wszyscy ludzie, według tego samego bowiem czynili kłamliwym prorokom ojcowie ich. Ale wam mówię słuchającym, miłujcie wrogów waszych, dobrze czyńcie nienawidzącym was”. (Według Łukasza 6, 24 – 27)
„I on podniósłszy oczy jego na uczniów jego mówił: Szczęśliwi biedni, bo wasze jest królestwo Boga. Szczęśliwi zgłodniali teraz, bo nasyceni będziecie. Szczęśliwi płaczący teraz, bo śmiać się będziecie. Szczęśliwi jesteście, kiedy będą nienawidzili was ludzie i kiedy oddzielać was będą, i będą lżyli, i odrzucać będą imię wasze jako złe z powodu Syna Człowieka. Uradujcie się w ów dzień i podskoczcie, oto bowiem zapłata wasza wielka w niebie. Według tego samego bowiem czynili prorokom ojcowie ich”. (Według Łukasza 6, 20 – 23)
„I zeszedłszy z nimi stanął na miejscu płaskim i tłum liczny uczniów jego, i mnogość wielka ludu z całej Judei, i Jeruzalem, i pobrzeża Tyru i Sydonu, którzy przyszli usłyszeć go i zostać uleczonymi z chorób ich. I dręczeni przez duchy nieczyste byli uzdrawiani. I cały tłum szukał, (by) dotknąć się go, bo moc od niego wychodziła i leczyła wszystkich”. (Według Łukasza 6, 17 – 19)
„Stało się zaś w dniach tych, (wyszedł) on na górę pomodlić się, i był całą noc spędzający na modlitwie (do) Boga. I kiedy stał się dzień, przemówił do uczniów jego i wybrawszy sobie z nich dwunastu, tych i wysłannikami nazwał, Szymona, którego i nazwał Piotrem, i Andrzeja, brata jego, i Jakuba, i Jana, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba (syna) Alfeusza, i Szymona zwanego Gorliwym, i Judę, (syna) Jakuba, i Judę Iskariotę, który stał się zdrajcą”. (Według Łukasza 6, 12 – 16)
„On zaś znał rozważania ich, powiedział zaś mężowi suchą mającemu rękę: Podnieś się i stań na środku. I powstawszy stanął. Powiedział zaś Jezus do nich: Pytam was, czy jest dozwolone (w) szabat dobrze uczynić czy źle uczynić, życie uratować czy zgubić? I obejrzawszy wszystkich ich powiedział mu: Wyciągnij rękę twą. On zaś uczynił, i przywrócona została ręka jego. Oni zaś napełnili się bezmyślnością i rozmawiali (między) sobą, co mogliby uczynić Jezusowi”. (Według Łukasza 6, 8 – 11)
