Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2608)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Kradnący już nie niech kradnie, bardziej zaś niech trudzi się, wypracowując [własnymi] rękami dobro, aby miałby, (by) przekazywać potrzebę mającemu. Każde słowo zepsute z ust waszych nie niech wychodzi, ale chyba że jakieś dobre do budowania potrzeby, aby dałoby łaskę słuchającym”. (Do Efezjan 4, 28 – 29)
„Dlatego odłożywszy kłamstwo, mówcie prawdę każdy z (tym) tuż obok niego, bo jesteśmy jedni drugich członkami; rozgniewajcie się i nie grzeszcie; słońce nie niech zachodzi przed gniewaniem się waszym, i nie dawajcie miejsca oszczercy”. (Do Efezjan 4, 25 – 27)
„Wy zaś nie tak nauczyliście się Pomazańca, jeśli oczywiście Go usłyszeliście i w Nim daliście się nauczyć, tak jak jest prawda w Jezusie, (by) odłożyć wy co do wcześniejszego obracania się starego człowieka, (tego) niszczącego siebie na pożądaniach zwodzenia, dawać się odnawiać zaś duchowi myśli waszej, i wdziać na siebie nowego człowieka, (tego) według Boga stworzonego w sprawiedliwości i świątobliwości prawdy”. (Do Efezjan 4, 20 – 24)
„To więc mówię i świadczę w Panu, (by) już nie wy postępować jak i poganie postępują w czczości myśli ich, ociemnieni myśleniem będąc, (którzy uczynili siebie obcymi) życiu Boga, z powodu niewiedzy będącej w nich, z powodu skamienienia serca ich, którzy stawszy się nieczułymi siebie samych wydali rozpasaniu ku robieniu nieczystości każdej w zachłanności”. (Do Efezjan 4, 17 – 19)
„I Ten Sam dał tych (jako) wysłanników, tych zaś (jako) proroków, tych zaś (jako) głosicieli dobrej nowiny, tych zaś (jako) pasterzy i nauczycieli ze względu na wydoskonalenie świętych ku dziełu służby, ku budowaniu Ciała Pomazańca, aż przyszlibyśmy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Boga, do męża doskonałego, do miary dojrzałości wypełnienia Pomazańcem, aby już nie bylibyśmy niemowlętami, kołysanymi i obnoszonymi każdym wiatrem nauki w grze w kości ludzi w przewrotności przy matactwie łudzenia, mówiąc prawdę zaś w miłości (aby) wzroślibyśmy ku Niemu całkowicie, który jest Głową, Pomazaniec, z którego całe Ciało spajane i zespalane przez każde zetknięcie zaopatrzenia według działania w mierze jednej każdej części wzrost Ciała czyni sobie ku budowaniu swemu w miłości”. (Do Efezjan 4, 11 – 16)
„[(To) zaś Wstąpił czym jest, jeśli nie że i zstąpił do (tych) będących bardziej na dole [części] ziemi? (Tym), (który zstąpił), Ten Sam jest i (Tym) (który wstąpił) powyżej całe niebiosa, aby wypełniłby wszystko.]” (Do Efezjan 4, 9 – 10)
„Jednemu zaś każdemu (z) nas dana została łaska według miary darowizny Pomazańca. Dlatego mówi: Wstąpiwszy na wysokość wziął do niewoli wziętych do niewoli, dał dary ludziom”. (Do Efezjan 4, 7 – 8)
„Zachęcam więc was ja, więzień w Panu, (by) w sposób godny postępować powołania, którym zostaliście powołani, z całą uniżonością serca i delikatnością, z wielkodusznością, znosząc jedni drugich w miłości, wykazując gorliwość, (by) strzec jedności ducha w związaniu pokoju: jedno ciało i jeden Duch, tak jak i powołani zostaliście w jednej nadziei powołania waszego; jeden Pan, jedna wiara, jedno zanurzenie; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, (Ten) przy wszystkich i przez wszystkich i we wszystkich”. (Do Efezjan 4, 1 – 6)
