Mężów Bożych do dziś tłumy pytają: Jak osiągnąć zbawienie? Łk 3, 10 - 11 „Pytały go tłumy: Cóż więc mamy czynić? On im odpowiadał: Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni”.

Jan w przygotowywaniu drogi dla Zbawiciela ukazuje się nam, jako człowiek niezwykle radykalny Łk 3, 7 – 9 „Mówił więc do tłumów, które wychodziły, żeby przyjąć chrzest od niego: Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc owoce godne nawrócenia; i nie próbujcie sobie mówić: Abrahama mamy za ojca, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone”.

Bóg najpierw zapowiada posłańca przez Zbawicielem, a następnie wypełnia swoją zapowiedź Łk 3, 3 – 6 „Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech się staną prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże”.

Bóg wkracza przez swoje Słowo w konkretne dzieje człowieka i historyczne uwarunkowania Łk 3, 1 – 2 „Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni”.

Ewangelia podaje nam, że Jezus przeszedł kolejne etapy ludzkiego życia, aby być do nas podobnym we wszystkim, oprócz grzechu Łk 2, 52 „Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi”.

Od Maryi możemy się uczyć umiejętności rozważania Bożych spraw, szczególnie tych, których nie rozumiemy Łk 2, 51 „Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu”.

Na szczęście, jak Józef z Maryją nie wszystko rozumieli, co Jezus mówi – jest dla nas nadzieja Łk 2, 50 „Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział”.

Okazuje się, że od Jezusa możemy się nauczyć odpowiedzi pytaniem na pytanie Łk 2, 49 „Lecz On im odpowiedział: Czeluście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”

To, czego możemy się nauczyć od Maryi to prostolinijne zadawanie pytań wobec sytuacji, których Ona nie rozumie Łk 2, 48 „Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”.

Dwunastoletni Jezus wprawia w podziw znawców Pisma, przez to także bardzo dużo mówi Łk 2, 47 „Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami”.