Jezus do s. Faustyny:
„Widzisz te dusze, które są podobne w cierpieniach i wzgardzie do mnie, te też będą podobne i w chwale do mnie; a te, które mają mniej podobieństwa do mnie w cierpieniu i wzgardzie – te też będą miały mniej podobieństwa i w chwale do mnie”. (446)

Jezus do s. Faustyny:
„Pragnę, abyś żyła wolą moją w najtajniejszych głębiach swej duszy”. (443)

św. Faustyna
„Wtem usłyszałam te słowa: Przez ciebie, jako przez tę Hostię, przejdą promienie miłosierdzia na świat”. (441)

Jezus do s. Faustyny:
„Nie lękaj się, ja sam uzupełnię wszystko, czego tobie nie dostawa”. (435)

Jezus do s. Faustyny:
„Córko moja, nie lękaj się niczego, jam zawsze z tobą; wszyscy przeciwnicy o tyle ci tylko szkodzić będą, o ile ja im na to pozwolę. Tyś mi jest mieszkaniem i stałym odpocznieniem moim, dla ciebie powstrzymam rękę karzącą, dla ciebie błogosławię ziemi”. (431)

Jezus do s. Faustyny:
„Przygotujesz świat na ostateczne przyjście moje”. (429)

Jezus do s. Faustyny:
„Czy widzisz ten księżyc i te gwiazdy? (…) Te gwiazdy to są dusze wiernych chrześcijan, a księżyc to są dusze zakonne. Widzisz, jak wielka różnica światła jest między księżycem a gwiazdami, tak w niebie jest wielka różnica między duszą zakonną a wiernego chrześcijanina. (…) Prawdziwa wielkość jest w miłowaniu Boga i w pokorze”. (424)

św. Faustyna
„Widząc poświęcenie i trud ks. dr. Sopoćki w tej sprawie, podziwiałam w nim cierpliwość i pokorę; wiele to wszystko kosztowało, nie tylko trudów i różnych przykrości, ale i wiele pieniędzy, a jednak na wszystko łożył ks. dr Sopoćko. Widzę, że Opatrzność Boża go przygotowała do spełnienia tego dzieła miłosierdzia, wpierw nim ja Boga o to prosiłam. O, jak dziwne drogi są Twoje, Boże, i szczęśliwe dusze, które idą za głosem łaski Bożej”. (422)

św. Faustyna
„Wtem usłyszałam te słowa: Tyś świadkiem miłosierdzia mego, na wieki stać będziesz przed tronem moim jako żywy świadek miłosierdzia mego”. (417)

Jezus do s. Faustyny:
„Pragnę, żeby obraz ten był publicznie uczczony”. (414)