„Wierny zaś Bóg, że słowo nasze, (to) do was, nie jest tak i nie. Boga bowiem Syn, Jezus Pomazaniec, (ten) wśród was przez nas ogłoszony: przez mnie, i Sylwana, i Tymoteusza, nie stał się tak i nie, ale tak w Nim się stało”. (Do Koryntian II 1, 18 – 19)

„Bo jak obfitują cierpienia Pomazańca ku nam, tak przez Pomazańca obfituje i zachęta nasza. Czy to zaś trapieni jesteśmy dla waszej zachęty i zbawienia; czy to jesteśmy zachęcani dla waszej zachęty, (tej) działającej w wytrwałości (wśród) tych cierpień, które i my cierpimy”. (Do Koryntian II 1, 5 – 6)

„I rzekła Mariam: Wielbi dusza ma Pana, i rozweselił się duch mój z Boga wybawcy mego, bo popatrzył na uniżenie służki jego. Oto bowiem od teraz szczęśliwą zwać będą mnie wszystkie pokolenia”. (Według Łukasza 1, 46 – 48)

„Jacy bowiem Duchowi Boga dają się prowadzić, ci synami Boga są. Nie bowiem otrzymaliście ducha niewoli znowu ku bojaźni, ale otrzymaliście Ducha usynowienia, w którym wołamy: Abba, Ojcze”. (Do Rzymian 8, 14 – 15)

„I odpowiadając Jezus mówi im: Miejcie wiarę (w) Boga. Amen mówię wam, że który powie górze tej: Podnieś się i rzuć się w morze, i nie zawaha się w sercu jego, ale będzie wierzył, że co mówi, staje się, będzie mu”. (Według Marka 11, 22 – 23)

„chociaż będąc Synem, nauczył się przez (te,) które wycierpiał, posłuszeństwa; i uczyniony dojrzałym stał się (dla) wszystkich będących posłusznymi Mu przyczyną zbawienia wiecznego”. (Do Hebrajczyków 5, 8 – 9)

„Ci wszyscy byli trwającymi niezłomnie przy jednomyślnie modlitwie razem z kobietami i Maryją, (tą) matką Jezusa, i braćmi Jego”. (Dokonania wysłanników 1, 14)

„W zaś ostatnim dniu, (tym) wielkim święta, stanął Jezus i zawołał mówiąc: Jeśli ktoś pragnie, niech przychodzi do mnie i niech pije. Wierzący we mnie, jako powiedziało Pismo, rzeki z łona jego popłyną wody żyjącej”. (według Jana 7, 37 – 38)

„Tego więc zobaczywszy Piotr mówi Jezusowi: Panie, ten zaś co? Mówi mu Jezus: Jeśli (on), chcę, (by) (pozostał) aż przychodzę, co (to) do ciebie? Ty mi towarzysz!” (Według Jana 21, 21 – 22)

„Ojcze sprawiedliwy, a świat cię nie poznał, ja zaś cię poznałem, i ci poznali, że ty mnie wysłałeś. I dałem poznać im imię twe i dam poznać, aby miłość, którą umiłowałeś mnie, w nich była i ja w nich”. (Według Jana 17, 25 – 26)