„i język ogniem, świat niesprawiedliwości, język ustanowiony jest wśród członków naszych, plamiący całe ciało i rozpłomieniający krąg urodzenia i rozpłomieniany przez gehennę. Cała bowiem natura zwierząt i fruwających, pełzających i morskich jest ujarzmiana i jest ujarzmiona (przez) naturę ludzką; zaś języka nikt (nie) ujarzmić może (z) ludzi; niespokojne zło, napełniony jadem śmiercionośnym. Przez niego wysławiamy Pana i Ojca, i przez niego przeklinamy ludzi, (tych) na podobieństwo Boga (którzy stali się); z tych samych ust wychodzi wysławienie i przekleństwo. Nie należy, bracia moi, (by) to tak stawać się. Czy źródło z tej samej szczeliny tryska słodyczą i goryczą? Czy może, bracia moi, figowiec oliwki uczynić lub winorośl figi? Ani słone słodką uczynić wodę”. (Jakuba 3, 6 – 12)