„Potem (tych) ciała naszego ojców mieliśmy (jako) karcących i szanowaliśmy; nie wiele [zaś] bardziej podporządkujemy się Ojcu duchów i żyć będziemy? Ci bowiem na nieliczne dni według (tego) co wydawało się im, karcili, (Ten) zaś dla pożytku ku przyjąć świętość Jego. Każde zaś karcenie względem (tego) (co) obecne nie wydaje się radości być, ale udręki, później zaś owoc pokojowy (dla tych) przez nie wyćwiczonych oddaje sprawiedliwości. Dlatego opuszczone ręce i sparaliżowane kolana znowu wyprostujcie, i ścieżki wyprostowane czyńcie nogami waszymi, aby nie chrome zwichnęłoby się, uleczone zostałoby zaś bardziej”. (Do Hebrajczyków 12, 9 – 13)