„(Gdy) te zaś tak są zbudowane, do pierwszego namiotu przez każdy wchodzą kapłani służbę spełniający, do zaś drugiego raz (w) roku sam arcykapłan, nie bez krwi, którą ofiaruje za swoje i ludu błędy niewiedzy, tak wykazując Duch Święty, (że) jeszcze nie uwidocznić się świętych droga, (gdy) jeszcze pierwszy namiot ma miejsce postoju, które przykładem czasu zastałego, według niego dary i ofiary są przynoszone, nie mogące co do sumienia uczynić doskonałym spełniającego służbę, jedynie dla potraw, i napojów, i różnych obmywań, (jako) przepisy ciała aż do czasu naprawy położone”. (Do Hebrajczyków 9, 6 – 10)