„Taki bowiem nam i ujawnił się arcykapłan, świątobliwym, nie znającym zła, nieskalanym, oddzielonym od grzeszników i wyższym (od) niebios stawszy się; On nie ma co dzień konieczności, jak właśnie (ci) arcykapłani, wcześniej za własne grzechy ofiary wznosić, następnie (za te) ludu; to bowiem uczynił na raz siebie samego wzniósłszy. Prawo bowiem ludzi ustanawia arcykapłanami, mających bezsiłę, słowo zaś przysięgania (tego) po Prawie Syna, na wiek uczynionego doskonałym”. (Do Hebrajczyków 7, 26 – 28)