„Ty zaś mów, co przystoi będącemu zdrowym nauczaniu. Starcy trzeźwymi być, szanownymi, rozsądnymi, będący zdrowymi (we) wierze, miłości, wytrwałości. Staruszki tak samo w zachowywaniu się godne świętości, nie oszczercze ani winu licznemu dawszy się uczynić niewolnicami, nauczające piękna, aby uczyłyby rozsądku (te) młode, (by) kochającymi mężów być, kochającymi dzieci, rozsądnymi, nieskalanymi, pracownicami domu dobrymi, podporządkowującymi się swoim mężom, aby nie słowo Boga byłoby spotwarzane”. (Do Tytusa 2, 1 – 5)