„Tego gwoli pozostawiłem cię na Krecie, aby pozostające później wyprostowałbyś i ustanowiłbyś według miasta starszych, jak ja ci rozporządziłem, jeśli ktoś jest nieobwiniony, jednej kobiety mąż, dzieci mający wierzące, nie w oskarżeniu (o) rozwiązłość lub niepodporządkowanie. Trzeba bowiem, (by) doglądający nieobwinionym być jako Boga szafarz, nie zarozumiałym, nie gniewliwym, nie opojem, nie awanturnikiem, nie szukającym haniebnego zysku, ale gościnnym, kochającym dobro, rozsądnym, sprawiedliwym, świątobliwym, wstrzemięźliwym, trzymającym przed sobą (to) według nauki wierne słowo, aby mocny byłby i zachęcać przez nauczanie, (to) będące zdrowym, i mówiących przeciwko zawstydzać”. (Do Tytusa 1, 5 – 9)