„Przyszedłszy zaś do domu nie dopuścił wejść (komuś) z nim, jeśli nie Piotrowi i Janowi i Jakubowi i ojcu dziewczynki i matce. Płakali zaś wszyscy i bili się (w piersi) (za nią). On zaś powiedział: Nie płaczcie, nie bowiem umarła, ale śpi. I wyśmiewali go, wiedząc, że umarła. On zaś chwyciwszy rękę jej zawołał mówiąc: Dziewczynko podnieś się. I powrócił duch jej i powstała od razu, i zarządził, jej dać zjeść. I zdumieli się rodzice jej. On zaś nakazał im nikomu (nie) powiedzieć, co (się stało)”. (Według Łukasza 8, 51 – 56)