„(Nam) trzeba czynić dzieła (tego), (który posłał) mnie, póki dzień jest. Przychodzi noc, gdy nikt (nie) może działać. Kiedy w świecie jestem, światłem jestem świata. To powiedziawszy splunął na ziemię i uczynił błoto ze śliny, i posmarował go błotem na oczy. I powiedział mu: Idź, obmyj się do basenu Silom (co tłumaczy się Wysłany). Odszedł więc i obmył się i przyszedł widząc. A więc sąsiedzi i widujący go przedtem, że żebrakiem był, mówili: (Czyż) nie ten jest (tym) siedzącym i żebrzącym? Inni mówili, że: Ten jest. Inni mówili: Nie, ale podobny mu jest. Tamten mówił, że: Ja jestem. Mówili więc mu: Jak [więc] otworzone zostały twe oczy?” (Według Jana 9, 4 – 10)