1 Wychwalajmy mężów sławnych
i ojców naszych według następstwa ich pochodzenia.
2 Pan sprawił [w nich] wielką chwałę,
wspaniałą swą wielkość od wieków.
3 Jedni panowali w swoich królestwach,
byli mężami sławnymi z potęgi,
doradcami dzięki swemu rozumowi,
którzy się wypowiedzieli w proroctwach.
4 Byli panującymi nad krajami dzięki rozstrzygnięciom
i władcami dzięki swej przenikliwości,
mądrymi myślicielami przez swoją uczoność,
a w służbie swej rządcami.
5 Byli twórcami melodii muzycznych
i pisali poezje;
6 mężami bogatymi, obdarzonymi potęgą,
zażywającymi pokoju w swych domach.
7 Wszyscy ci przez pokolenia byli wychwalani
i stali się dumą swych czasów.
8 Niektórzy spomiędzy nich zostawili imię,
tak że opowiada się ich chwałę;
9 ale są i tacy, o których nie pozostała pamięć:
zginęli, jakby wcale nie istnieli,
byli, ale jak gdyby nie byli,
a dzieci ich po nich.
10 Lecz ci są mężowie pobożni,
których cnoty nie zostały zapomniane,
11 pozostały one z ich potomstwem,
dobrym dziedzictwem są ich następcy.
12 Potomstwo ich trzyma się przymierzy,
a dzięki nim - ich dzieci.
13 Potomstwo ich trwa zawsze,
a chwała ich nie będzie wymazana.
14 Ciała ich w pokoju pogrzebano,
a imię ich żyje w pokoleniach.
15 Narody opowiadają ich mądrość,
a zgromadzenie głosi chwałę.

Henoch

16 Henoch podobał się Panu i został przeniesiony
jako przykład nawrócenia dla pokoleń.

Noe

17 Noe okazał się doskonałym i sprawiedliwym,
a w czasie gniewu stał się okupem,
dzięki niemu ocalała Reszta dla ziemi, kiedy przyszedł potop.
18 [Pan] zawarł z nim wieczny przymierze,
by już więcej nie zgładzić potopem wszystkiego, co żyje.

Abraham

19 Abraham, wielki ojciec mnóstwa narodów,
w chwale nikt mu nie dorównał.
20 On zachował prawo Najwyższego,
wszedł z Nim w przymierze;
na ciele jego został złożony [znak] przymierza,
a w doświadczeniu okazał się wierny.
21 Dlatego Bóg przysięgą zapewnił go,
że w jego potomstwie będą błogosławione narody,
że go rozmnoży jak proch ziemi,
jak gwiazdy wywyższy jego potomstwo,
że da mu dziedzictwo
od morza aż do morza
i od Rzeki aż po krańce ziemi.

Izaak i Jakub

22 Z Izaakiem też uczynił to samo
przez wzgląd na Abrahama, jego ojca.
23 Błogosławieństwo wszystkich ludzi i przymierze
złożył na głowie Jakuba;
uznał go w jego błogosławieństwach,
dał mu [ziemię] w dziedzictwo,
wymierzył jej części
i podzielił między dwanaście pokoleń.