Działanie Boga, objawiającego się w Jezusie, często powoduje rozgłos Łk 8, 34 „Na widok tego, co zaszło, pasterze uciekli i rozpowiedzieli to w mieście i po zagrodach”.

Jezus pozwala, aby nawet złe duchy mogły Go o coś poprosić Łk 8, 33 „Wtedy złe duchy wyszły z człowieka i weszły w świnie, a trzoda ruszyła pędem po urwistym zboczu do jeziora i utonęła”.

Przy prośbie kierowanej przez złe duchy do Jezusa trzeba pamiętać, że to On ma ostatnie zdanie Łk 8, 32 „A była tam duża trzoda świń, pasących się na górze. Prosiły Go więc złe duchy, żeby im pozwolił wejść w nie. I pozwolił im”.

Okazuje się, że nawet złe duchy mogą mieć wpływ na decyzje Boga Łk 8, 31 „Te prosiły Jezusa, żeby im nie kazał odejść do Czeluści”.

Jezus uwalniając człowieka z naprawdę wielkich problemów ukazuje, jak wielką posiada władzę i kim jest Łk 8, 29 – 30 „Rozkazywał bowiem duchowi nieczystemu, by wyszedł z tego człowieka. Bo już wiele razy porywał go, a choć wiązano go łańcuchami i trzymano w pętach, on rwał więzy, a zły duch pędził go na miejsca pustynne. A Jezus zapytał go: Jak ci na imię? On odpowiedział: Legion, bo wiele złych duchów weszło w niego”.

Na imię Jezusa do dzisiaj złe duchy czują respekt, dlatego, że Jego imię zawsze pozostaje imieniem ponad inne imiona Łk 8, 28 „Gdy ujrzał Jezusa, z krzykiem upadł przed Nim i zawołał: Czego chcesz ode mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Błagam Cię, nie dręcz mnie!”

Jezus realizuje swoją misję pomimo spotykanych najdziwniejszych problemów Łk 8, 26 - 27 „I przypłynęli do kraju Gergezeńczyków, który leży naprzeciw Galilei. Gdy wyszedł na ląd, wybiegł Mu naprzeciw pewien człowiek, który był opętany przez złe duchy. Już od dłuższego czasu nie nosił ubrania i nie mieszkał w domu, lecz w grobach”.

Znaki, które czyni Jezus do dziś wprawiają w osłupienie, podobnie, jak znaki dziś czynione przez Jego uczniów Łk 8, 25 „A do nich rzekł: Gdzie jest wasza wiara? Oni zaś przestraszeni i pełni podziwu mówili nawzajem do siebie: Kim właściwie On jest, że nawet wichrom i wodzie rozkazuje, a są Mu posłuszne”.

Wołanie do Jezusa w „burzę” ma sens Łk 8, 24 „Przystąpili więc do Niego i obudzili Go, wołając: Mistrzu, Mistrzu, giniemy! Lecz On wstał, rozkazał wichrowi i wzburzonej fali: uspokoiły się, i nastała cisza”.

Czasem i my w najtrudniejszych sytuacjach życia doświadczamy Ewangelii i czujemy się tak, jakby Bóg spał Łk 8, 22 – 23 „Pewnego dnia wsiadł ze swymi uczniami do łodzi i rzekł do nich: Przeprawmy się na drugą stronę jeziora! I odbili od brzegu. A gdy płynęli, zasnął. Wtedy spadł gwałtowny wicher na jezioro, tak że fale ich zalewały i byli w niebezpieczeństwie”.