„I byłem z tobą wszędzie, dokądkolwiek się udałeś, i wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. 9 Wyznaczę miejsce mojemu ludowi izraelskiemu i osadzę go, i będzie mieszkał na swoim miejscu. Nie poruszy się on już i ludzie nikczemni nie będą go już niszczyć jak dawniej, 10 od czasów, kiedy ustanowiłem sędziów nad moim ludem izraelskim. Poniżę wszystkich wrogów twoich, a ciebie wywyższę, bo zbuduję ci dom. 11 Kiedy wypełnią się twoje dni i będziesz musiał odejść do twoich przodków, wzbudzę twojego potomka po tobie, którym będzie jeden z twoich synów, i utwierdzę jego królowanie. 12 On zbuduje Mi dom, a Ja utwierdzę tron jego na wieki”.

„Gdy Dawid zamieszkał w swoim domu, rzekł do proroka Natana: «Oto ja mieszkam w pałacu cedrowym, Arka zaś Przymierza Pańskiego pod zasłonami namiotu!» 2 Natan powiedział do Dawida: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Bóg jest z tobą». 3 Lecz tejże samej nocy Bóg skierował do Natana następujące słowa: 4 «Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: Nie ty zbudujesz mi dom na mieszkanie. 5 Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem Izraela, aż do tego dnia, ale przechodziłem z namiotu do namiotu lub przybytku. 6 Gdziekolwiek wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów, którym nakazałem paść mój lud, czy powiedziałem kiedykolwiek: Dlaczego nie zbudowaliście mi domu cedrowego? 7 A teraz przemówisz do mojego sługi Dawida: To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska, spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim izraelskim”.

„Z nimi byli Heman i Jedutun i reszta wybranych, imiennie wyznaczonych, aby dzięki czynić Panu, bo na wieki Jego łaskawość. 42 U Hemana i Jedutuna były przechowywane trąby i cymbały dla grających i instrumenty towarzyszące pieśni Bożej. A synowie Jedutuna byli przy bramie. 43 I wrócił się cały lud - każdy do swego domu. Powrócił też Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu”.

„Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość. 35 Mówcie: «Ratuj nas, Boże zbawienia naszego, zgromadź nas i wybaw spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały». 36 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki. A cały naród odpowiedział: «Amen» i chwalił Pana. 37 [Dawid] pozostawił tam przed Arką Przymierza Pańskiego Asafa i jego braci, aby pełnili służbę ustawicznie przed Arką, według porządku każdego dnia; 38 i Obed-Edoma z jego sześćdziesięciu ośmiu braćmi, Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę jako odźwiernych; 39 kapłana Sadoka i braci jego, kapłanów [pozostawił] przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która jest w Gibeonie, 40 aby stale ofiarowali Panu ofiary całopalne na ołtarzu całopalenia, rano i wieczorem - według wszystkiego, co napisane jest w Prawie Pana, które On zlecił Izraelowi”.

„Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan, Jego cuda - wśród wszystkich narodów, 25 bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały: wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie. 26 Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa. 27 Przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i jasność w Jego przybytku. 28 Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i potęgę, 29 oddajcie Panu chwałę Jego imienia. Nieście ofiary i wchodźcie przed Jego oblicze, oddajcie pokłon Panu, w święte szaty odziani. 30 W obliczu Jego zadrżyj, ziemio cała! Umocnił On świat, by się nie poruszył. 31 Niech cieszy się niebo i ziemia raduje. Mówcie wśród pogan: «Pan jest królem». 32 Niech szumi morze i co je napełnia, niech się weselą pola i wszystko, co na nich. 33 Niech tak się uradują drzewa leśne w obliczu Pana, bo nadchodzi, aby rządzić ziemią”.

„Szczyćcie się świętym Jego imieniem, niech się weseli serce szukających Pana! 11 Rozważajcie o Panu i Jego potędze, szukajcie zawsze Jego oblicza: 12 Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał, o Jego znakach i sądach ust Jego. 13 Potomstwo Izraela, Jego sługi, synowie Izraela, Jego wybrańcy! 14 On, Pan, jest naszym Bogiem, Jego wyroki obejmują świat cały. 15 Na wieki pamięta o swoim przymierzu - obietnicę dał dla tysiąca pokoleń. 16 Zawarł je z Abrahamem i przysięgę dał Izaakowi. 17 Ustanowił dla Jakuba jako prawo wieczne przymierze dla Izraela, 18 mówiąc: «Dam tobie ziemię Kanaanu na waszą własność dziedziczną», 19 gdy was było niewielu - nieliczni i obcy w niej. 20 Wędrowali od szczepu do szczepu, z jednego królestwa do drugiego ludu, 21 a nie pozwolił nikomu ich uciskać i z ich powodu karał królów: 22 «Nie dotykajcie moich pomazańców i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!» 23 Śpiewajcie Panu, wszystkie krainy, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie!”

„Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania. 2 Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana. 3 I potem rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyznom jak i kobietom, każdemu po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po kubku wina. 4 Ustanowił przed Arką Pańską niektórych lewitów z obsługi, aby sławili, dzięki czynili i wychwalali Pana, Boga Izraelowego: 5 Asafa - przełożonym, Zachariasza - jego zastępcą, potem Uzzjela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obed-Edoma i Jejela, na instrumentach: harfach i cytrach, Asafa zaś, by grał na cymbałach; 6 Benajasza i Jachazjela, by stale trąbili przed Arką Przymierza Bożego. 7 Owego dnia postanowił Dawid po raz pierwszy, aby tak wielbiono Pana za pośrednictwem Asafa i jego braci: 8 Dzięki czyńcie Panu, wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów! 9 Śpiewajcie Mu, grajcie Mu psalmy, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda”.

„Kiedy Bóg wspomagał lewitów niosących Arkę Przymierza Pańskiego, ofiarowano siedem cielców i siedem baranów. 27 A Dawid był okryty płaszczem z bisioru i podobnie wszyscy lewici niosący Arkę i śpiewający, oraz Kenaniasz, kierujący przenoszeniem. Dawid miał na sobie także efod lniany. 28 Tak cały Izrael prowadził Arkę Przymierza Pańskiego wśród radosnych okrzyków, grania na trąbach, cymbałach, harfach i cytrach. 29 Gdy Arka Przymierza Pańskiego przybyła do Miasta Dawidowego, Mikal, córka Saula, wyglądała przez okno i ujrzała króla Dawida tańczącego i grającego, Wtedy wzgardziła nim w swym sercu”.

„Śpiewacy: Heman, Asaf i Etan grali donośnie na cymbałach z brązu; 20 Zachariasz, Uzzjel, Szemiramot, Jechiel, Unni, Eliab, Maasejasz i Benajasz na cytrach w wysokim tonie; 21 Mattitiasz, Elifel, Miknejasz, Obed-Edom, Jejel i Azazjasz na harfach, by dominowali w oktawie; 22 Kenaniasz, przełożony lewitów [przeznaczonych] do przenoszenia, kierował przenoszeniem, ponieważ był do tego uzdolniony. 23 Berekiasz i Elkana byli odźwiernymi przy arce. 24 Kapłani: Szebaniasz, Jozafat, Netaneel, Amasaj, Zachariasz, Benajasz i Eliezer grali na trąbach przed Arką Bożą, a Obed-Edom i Jechiasz byli odźwiernymi przy Arce. 25 Wówczas to Dawid i starsi Izraela oraz wodzowie z wielką radością poszli, aby przenieść Arkę Przymierza Pańskiego z domu Obed-Edoma”.

„I wezwał Dawid kapłanów: Sadoka i Abiatara oraz lewitów: Uriela, Asajasza, Joela, Szemajasza, Eliela i Amminadaba, 12 i rzekł do nich: «Wy jesteście naczelnikami rodów lewickich, oczyśćcie się wy i bracia wasi i przenieście Arkę Pana, Boga Izraela, na miejsce, które jej przygotowałem. 13 Ponieważ za pierwszym razem nie było was, dotknął nas ciosem Pan, Bóg nasz, bośmy się Go nie zapytali, jak należało». 14 Kapłani więc i lewici oczyścili się, aby przenieść Arkę Pana, Boga Izraela. 15 Lewici nieśli Arkę Bożą na drążkach na swoich ramionach, jak przykazał Mojżesz zgodnie ze słowem Pana. 16 I rzekł Dawid naczelnikom lewitów, aby ustanowili swoich braci śpiewakami przy instrumentach muzycznych: cytrach, harfach, cymbałach, aby rozbrzmiewał głos donośny i radosny. 17 I ustanowili lewici Hemana, syna Joela, a z braci jego Asafa, syna Berekiasza; z synów zaś Merariego, ich braci, Etana, syna Kuszajasza, 18 a z nimi braci ich drugiego stopnia: Zachariasza, Uzzjela, Szemiramota, Jechiela, Unniego, Eliaba, Benajasza, Maasejasza, Mattitiasza, Elifela, Miknejasza, Obed-Edoma, Jejela – odźwiernych”.