Jezus doskonale zna wszystko to, co ma się stać po Jego odejściu do Ojca, i częścią tych rzeczy dzieli się z uczniami Łk 17, 22 „Do uczniów zaś rzekł: Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie”.

Kiedy słuchamy nauczania Jezusa, łatwiej dostrzegamy, że królestwo Boże jest na wyciągnięcie ręki Łk 17, 20 – 21 „Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalne; i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest”.

Przychodzenie do Jezusa z wdzięcznością sprawia, że możemy usłyszeć dodatkowe Słowo dla nas Łk 17, 19 „Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.

Jak widać na podstawie jednego z dziesięciu, wdzięczność nie jest łatwą sprawą, ale znowu możemy uczyć się od innowierców Łk 17, 15 – 18 „Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”.

Ufność do Jezusa sprawia, że robimy to, o co On nas prosi, zanim zobaczymy owoce Łk 17, 14 „Na ich widok rzekł do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom! A gdy szli, zostali oczyszczeni”.

Jezus na „przypadkowe” spotkania także odpowiada Łk 17, 11 – 13 „Zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!”

Jezus przez swoje życie uczy służyć, i to służyć bezinteresownie Łk 17, 7 – 10 „Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”.

Między innymi od głębokości poziomu wiary zależy, czy przez nasze ręce będą się działy cuda Łk 17, 6 „Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!, a byłaby wam posłuszna”.

Ciekawą sprawą jest fakt prośby o przymnożenie wiary w sytuacji, gdy Jezus wzywa do wielokrotnego przebaczania Łk 17, 5 „Apostołowie prosili Pana: Przymnóż nam wiary”.

Słowo Jezusa może sugerować, że nie powinniśmy przebaczać tym, którzy nie żałują, ale nie jest to prawda Łk 17, 3 – 4 „Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu! I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego, przebacz mu!”