1 Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni Mut labben. Psalm. Dawidowy.
2 Chwalę Cię, Panie, całym sercem, opowiadam wszystkie cudowne Twe dzieła.
3 Cieszyć się będę i radować Tobą, psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.

4 Bo wrogowie moi się cofają,
padają, giną sprzed Twego oblicza.
5 Boś Ty przeprowadził mój sąd i wyrok,
zasiadając na tronie - Sędzio sprawiedliwy.
6 Zgromiłeś pogan, zgubiłeś występnych,
imię ich na wieczne czasy wymazałeś.
7 Upadli wrogowie - w wieczyste ruiny,
miasta poburzyłeś - przepadła o nich pamięć.
8 A Pan zasiada na wieki,
swój tron ustawia, by sądzić.
9 Sam będzie sądził świat sprawiedliwie,
wyda narodom bezstronny wyrok.
10 Niech Pan będzie ucieczką dla uciśnionego,
ucieczką w czasach utrapienia.
11 Ufają Tobie znający Twe imię,
bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.
12 Psalm śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie,
pośród narodów głoście Jego dzieła,
13 bo mściciel krwi pamięta o ubogich,
pamięta, a nie zapomina ich wołania.
14 Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz, jak mnie poniżają ci, którzy mnie nienawidzą.
Ty, co mnie wyprowadzasz z bram śmierci,
15 bym głosił całą Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej
i weselił się Twoją pomocą.
16 Poganie wpadli w jamę, którą wykopali;
noga ich uwięzła w sidle przez nich zastawionym.
17 Pan się objawił, sąd przeprowadził,
w dzieła rąk swoich uwikła się występny.
18 Niechaj występni odejdą precz do Szeolu,
wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.
19 Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na stałe,
ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie.
20 Powstań, o Panie, by człowiek nie triumfował;
osądź narody przed Twoim obliczem.
21 Przejmij ich, Panie, bojaźnią;
niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi.

„I wychodziła do niego cała judejska kraina i Jerozolimczycy wszyscy, i byli zanurzani przez niego w Jordanie rzece, wyznający grzechy ich. I był Jan odziany włosami wielbłąda i pasem skórzanym wokół biodra jego, i jedzący szarańcze i miód dziki. I głosił mówiąc: Przychodzi silniejszy (ode) mnie za mną, którego nie jestem wart schyliwszy się rozwiązać rzemień sandałów jego”. (Według Marka 1, 5 – 7)

1 Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Dawidowy.
2 O Panie, nasz Boże,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
3 Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę,
na przekór Twym przeciwnikom,
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
4 Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców,
księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
5 czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
6 Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich,
chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
7 Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich;
złożyłeś wszystko pod jego stopy:
8 owce i bydło wszelakie,
a nadto i polne stada,
9 ptactwo powietrzne oraz ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
10 O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!

„Początek Dobrej Nowiny Jezusa Pomazańca [Syna Boga]. Jako jest napisane w Izajaszu proroku: Oto wysyłam zwiastuna mego przed obliczem twym, który uładzi drogę twą; głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana, proste czyńcie ścieżki jego. Był Jan chrzczący na pustkowiu i głoszący chrzest zmiany myślenia na uwolnienie od grzechów”. (Według Marka 1, 1 – 4)

„Skarga Dawida, którą wyśpiewał do Pana z powodu Kusza Beniaminity.
2 Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam;
wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców,
3 by kto - jak lew - mnie nie porwał
i nie rozszarpał, gdy zabraknie wybawcy.

4 Boże mój, Panie, jeżeli ja to popełniłem,
jeśli nieprawość plami moje ręce,
5 jeśli wyrządziłem zło swemu dobroczyńcy
i swego wroga złupiłem doszczętnie,
6 to niech nieprzyjaciel ściga mnie i schwyci,
i wdepcze w ziemię me życie,
a godność moją niechaj w proch obali.

7 Powstań, o Panie, w Twym gniewie,
podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemięzców,
wystąp w sądzie, jaki zapowiedziałeś.
8 Gromada narodów niechaj Cię otoczy,
a Ty zasiądź ponad nią wysoko.
9 Pan jest Sędzią narodów:
Panie, przyznaj mi słuszność, według mej sprawiedliwości
i według niewinności, jaka jest we mnie.

10 Niechaj ustanie nieprawość występnych,
a sprawiedliwego umocnij,
Boże sprawiedliwy,
Ty, co przenikasz serca i nerki.
11 Tarczą jest dla mnie Bóg,
co zbawia prawych sercem.

12 Bóg - Sędzia sprawiedliwy,
Bóg codziennie pałający gniewem.
13 Jeśli się [kto] nie nawróci,
miecz swój On wyostrzy;
14 przygotuje na niego pociski śmiertelne,
sporządzi swe ogniste strzały.

15 Oto [tamten] począł nieprawość, brzemienny jest udręką
i rodzi podstęp.
16 Wykopał dół i pogłębił go,
lecz wpadł do jamy, którą przygotował.
17 Jego złość obróci się na jego głowę,
a jego gwałt spadnie mu na ciemię.
18 Ja zaś uwielbiam Pana za Jego sprawiedliwość,
psalm śpiewam imieniu Pana Najwyższego”.

„Zaś jedenastu uczniów podążyło do Galilei na górę, gdzie wyznaczył im Jezus. I zobaczywszy go pokłonili się, (jacyś) zaś zwątpili. I podszedłszy Jezus powiedział im mówiąc: Dana została mi wszelka władza w niebie i na ziemi. Wyruszywszy więc czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Świętego Ducha, nauczając ich strzec wszystkich (rzeczy) jakie przykazałem wam. I oto ja z wami jestem wszystkie dni aż do spełnienia się wieku”. (Według Mateusza 28, 16 – 20)

Rozumienie Żydów często jest zerojedynkowe – związane jest ono z brakiem patrzenia na innych przez miłość. ks. Rafał Jarosiewicz
J 8, 22 „Rzekli więc do Niego Żydzi: Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie?”

„Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Na oktawę. Psalm. Dawidowy.
2 Nie karć mnie, Panie, w swym gniewie
i nie karz w swej zapalczywości.
3 Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby;
ulecz mnie, Panie, bo kości moje strwożone
4 i duszę moją ogarnia wielka trwoga;
lecz Ty, o Panie, jakże długo jeszcze...?

5 Zwróć się, o Panie, ocal moją duszę,
wybaw mnie przez Twoje miłosierdzie,
6 bo nikt po śmierci nie wspomni o Tobie:
któż Cię wychwala w Szeolu?
7 Zmęczyłem się moim jękiem,
płaczem obmywam co noc moje łoże,
posłanie moje skrapiam łzami.
8 Od smutku oko moje mgłą zachodzi,
starzeję się z powodu wszystkich mych wrogów.

9 Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie,
bo Pan usłyszał głos mojego płaczu;
10 Pan usłyszał moje błaganie,
Pan przyjął moją modlitwę.
11 Niech się wszyscy moi wrogowie zawstydzą i bardzo zatrwożą,
niech odstąpią i niech się zawstydzą!”

„I oto Jezus wyszedł naprzeciw im mówiąc: (Witajcie). One zaś podszedłszy chwyciły się jego stop i pokłoniły się mu. Wtedy mówi im Jezus: Nie bójcie się. Odejdźcie, oznajmijcie braciom mym, aby odeszli do Galilei i tam mnie zobaczą. (Gdy wyruszały) zaś (one), oto jacyś (ze) straży przyszedłszy do miasta oznajmili arcykapłanom wszystko, (co stało się). I zebrawszy się ze starszymi naradę wziąwszy, srebrniki (dość liczne) dali żołnierzom, mówiąc: Powiedzcie, że: Uczniowie jego nocą przyszedłszy ukradli go, (gdy) my (spaliśmy). I gdyby usłyszane zostało to u namiestnika, my przekonamy [go] i was wolnymi od kłopotów uczynimy. Oni zaś wziąwszy srebrniki uczynili, jak zostali nauczeni. I rozpowiedziane zostało słowo to u Judejczyków aż do (tego) dzisiaj [dnia]”. (Według Mateusza 28, 9 – 15)

Jezus, nie szczędząc mocnych słów, ukazuje ważne prawdy, istotne dla życia wiecznego. ks. Rafał Jarosiewicz
J 8, 21 „A oto znowu innym razem rzekł do nich: Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie”.