św. Faustyna „Sam Jezus jest Mistrzem moim od dziecięctwa aż dotąd. Przeprowadzał mnie przez wszystkie puszcze i niebezpieczeństwa”. (108)

św. Faustyna „Obcowanie moje jest więcej w niebie niżeli na ziemi, chociaż w niczym, nie zaniedbuję obowiązków swoich”. (107)

św. Faustyna „O Boże mój, poznałam, że nie jestem z tej ziemi, wlał to Pan w moją duszę w wysokim stopniu”. (107)

św. Faustyna „Jeżeli się Panu podoba jakąś duszę prowadzić przez podobną mękę, niech się nie lęka, ale będzie we wszystkim, o ile od niej zależy, wierna Bogu”. (106)

św. Faustyna „Chociaż są to rzeczy przerażające, jednak nie powinna się nimi żadna dusza przerażać zbytecznie, bo nie da Bóg ponad to, co możemy”. (106)

św. Faustyna „Sama Mistrzyni później powiedziała mi, że te doświadczenia przeszły u mnie prędko tylko dlatego, że - siostra była posłuszna, moc posłuszeństwa tylko, że siostra tak mężnie przebrnęła”. (105)

św. Faustyna „Jednak w tych cierpieniach i walkach nie opuszczałam Komunii świętej”. (105)

św. Faustyna „Na wspomnienie przeszłej męki dreszcz mnie przenika. Nie wierzyłabym, że można tak cierpieć, gdybym sama nie przeszła tego”. (104)

św. Faustyna „Wtem ujrzałam wewnętrznie Pana, który mi rzekł: Nie lękaj się, córko Moja, Ja jestem z Tobą. W tym jednym momencie pierzchły wszystkie ciemności i udręczenia, zmysły zalane radości niepojętą, władze duszy napełnione światłem”. (103)

św. Faustyna „O Panie mój, rozpal miłość moją ku Tobie, aby wśród burz, cierpień i doświadczeń nie ustał duch mój. Widzisz, jak słabą jestem. Miłość wszystko może”. (94)