„A Jezus czeka na nas, by nam przebaczać. Możemy jednak postawić pytanie: czy pójść do spowiedzi to nie jest przypadkiem zgodzić się na serię tortur? Nie! To znaczy pójść, by chwalić Boga, bo oto ja grzesznik zostałem przez Niego zbawiony. Czy czeka On na mnie z rózgami? Nie, z delikatnością, by mi przebaczyć. A jeśli jutro zrobię to samo? Idź drugi raz, i jeszcze raz, i jeszcze... On zawsze na nas czeka”. – Franciszek Radio Vaticana

„Czy pomyśleliście o talentach, które dał wam Bóg? Czy pomyśleliście, jak służyć nimi innym? Nie zakopujcie talentów! Zainwestujcie je w wielkie ideały, te ideały, które poszerzają serce, które sprawią, że wasze talenty wydadzą owoc. Życie nie zostało nam dane po to, byśmy go zazdrośnie strzegli dla nas samych, lecz byśmy je dawali”. – Franciszek Radio Vaticana

„Chciałbym was zapytać: czy usłyszeliście kiedyś głos Pana, który przez pragnienie, niepokój, zaprosił was do bardziej bezpośredniego pójścia za Nim? Słyszeliście? Bo ja nie słyszę”. – Franciszek

deon

„Słuchać tego, czego pragnie Bóg, a nie tego, co ja”. – Franciszek deon

„Kiedy rozmawiamy z Bogiem, to rozmawiamy z Osobami: Ojcem, Synem lub Duchem Świętym - taka jest nasza wiara...". – Franciszek deon

„Nie należy bać się problemów, sam Jezus powiedział do swoich uczniów: « To Ja jestem, nie bójcie się». Pan jest zawsze”. – Franciszek deon

„Możemy żyć jako dzieci Boże! To właśnie jest nasza godność. Zachowywać się jak prawdziwe dzieci Boże! Oznacza to, że każdego dnia musimy pozwolić, aby Chrystus nas przekształcał i czynił nas takimi, jak On”. – Franciszek

deon

„Duch Święty wnosi pokój do wspólnot chrześcijańskich, ucząc ich członków, by byli cisi i nie obmawiali bliźnich”. – Franciszek deon

św. Faustyna „Po tych oczyszczeniach i próbach Bóg obcuje w duszy w sposób szczególny, jednak dusza nie zawsze współpracuje z tymi łaskami”. (121)

św. Faustyna „O Jezu, miłosierdzia, drżę, kiedy pomyślę, że mam zdawać sprawę z języka, w języku jest życie, ale i śmierć, a nieraz językiem zabijamy, popełniamy prawdziwe zabójstwo – i to mamy jeszcze uważać za rzecz małą?” (119)