Zmęczenie, jakiego doświadcza człowiek po dobrze wykonanej pracy jest błogosławieństwem! Jak często zdarzało się w Twoim życiu ucieszyć, widząc owoce włożonego trudu i podjętej pracy? Stawiam to pytanie mając świadomość, że o ile łatwo jest być zainspirowanym pracą, o tyle ucieka z horyzontu naszego widzenia inspiracja związana ze zmęczeniem. A przecież, kiedy jesteśmy zmęczeni to widzimy wiele spraw zupełnie inaczej. Przez zmęczenie możemy znaleźć zupełnie inne rozwiązania.

Zamykając oczy mamy szansę na wyłączenie się z wielu spraw. Nie chodzi tutaj o ucieczkę, ale o oderwanie się od tego, co nie pozwala nam zobaczyć rzeczy, których nie widać fizycznie.

Współczesny człowiek zasypywany jest masą informacji, które już przez sam szokujący tytuł wywołują określone uczucia i emocje. Gazety, filmy, radio i telewizja prześcigają się w dobieraniu takich tytułów, nawet do najbanalniejszych spraw, aby potencjalny odbiorca miał pragnienie zobaczyć, przeczytać lub wysłuchać. Z jednej strony, jako istoty „rozumne” możemy się przed tym bronić, natomiast z drugiej strony mamy możliwość rozwijać się przez to, co nas szokuje. Ważne w tym wszystkim jest zdanie mędrca: Wszystkich należy wysłuchać, ale nie wszystkich trzeba posłuchać.

Wielokrotnie znajdujemy się w takich sytuacjach, w których nie musimy czegoś szczególnego robić, jak tylko podjąć jakiś niewielki wysiłek, aby zobaczyć wielkie owoce. Można to porównać do wtyczki, którą trzeba włożyć do kontaktu, aby odkurzacz, który stoi nie mogąc spełnić swoich funkcji, mógł zadziałać. Małe rzeczy podjęte i zrobione we właściwym czasie otwierają nas na wielkie dzieła.

Brak czegoś lub kogoś zasadniczo nie kojarzy się dobrze. Nie spotykam na co dzień ludzi, którzy chcieliby żeby im czegokolwiek brakowało. Kiedy szczegółowo przyjrzymy się kwestii braku to dostrzeżemy, że nasze braki mogą być szansą na spotkanie z drugim człowiekiem, na znalezienie rozwiązania lub decyzji, które musimy podjąć. W Ewangelii mamy wiele przykładów, w których brak zdrowia czy odpowiedzi na pytania, staje się miejscem doświadczenia Boga i Jego mocy.

Kiedy mamy w swoim życiu takie momenty, w których autentycznie doświadczamy radości, to w zwyczajny sposób jesteśmy zapalani do dobra. Kiedy przyglądałem się podejmowaniu przez siebie różnych zadań to zobaczyłem, jak bardzo motywujące są dla mnie zwykłe życzliwe słowa, które ktoś w prostocie kieruje w samo centrum serca. Nie chcę tu napisać, że mało konstruktywne, czy też mało inspirujące są słowa życzliwej, acz prawdziwej krytyki.

Są takie sytuacje w naszym życiu, w których dotyka nas szczególnie jedno zdanie czyjejś wypowiedzi, świadectwa lub piosenki. To jedno zdanie może stać się mottem lub myślą przewodnią zupełnie nowej publikacji, piosenki czy też nauczania. Kiedy spotkało się dwóch moich kolegów księży, jeden do drugiego powiedział zabawnie: Ja mówię kazanie, a ty z jednego mojego zdania „robisz książkę”. Szczególne jednozdaniowe inspiracje podsuwają nam święci. Jak bardzo otwierająca jest sentencja św. Augustyna: „Kochaj i czyń co chcesz”. Każdy logicznie myślący człowiek czytając te proste słowa uświadamia sobie, że kiedy prawdziwie kochamy drugiego człowieka to nie będziemy chcieli wyrządzać mu krzywdy. Trzeba jednak pamiętać, że ci wszyscy święci ludzie doświadczali najpierw mocy Słowa samego Mistrza z Nazaretu - Jezusa Chrystusa.

Jean Michel Jarre, będąc podczas jednej ze swoich podróży w Mediolanie, z zaciekawieniem słuchał odgłosu policyjnych syren. Może to niektórych zadziwić, ale dla niego to słuchanie zaowocowało konkretnym utworem muzycznym. Dziś on sam nie boi się mówić o tym, gdzie znalazł inspiracje. Dla nas, jeśli np. nie mamy słuchu muzycznego, może być trudnością znalezienie nowej piosenki w klaksonach policyjnych syren, jednak widząc jak ktoś zostaje zainspirowany wydawałoby się czymś banalnym, odkrywają się w nas przestrzenie, w których my możemy zostać zainspirowani przez inspiracje innych.

Trudno dziecku, które nie wszystko do końca rozumie podać na deser lody, kiedy ono nie chce zjeść smacznego obiadu stojącego przed nim. Inspiracja nowa zasadniczo odkrywana jest przez nas, kiedy ta wcześniejsza została strawiona.

Zupełnie inaczej na to, co otrzymujemy patrzymy wtedy, gdy chcemy się dzielić. Od umiejętności rozdawania bardzo często zależy, w którą stronę dalej pójdziemy. Kiedy po raz pierwszy w życiu wyszedłem przed kościół, aby rozdać ludziom swoje publikacje, w jednej chwili dostrzegłem ile najróżniejszych emocji mi towarzyszy. Nie zobaczyłbym prawdy o sobie, gdybym nie uczył się rozdawać. Pomimo, że była to prawda brutalna, dowiedziałem się na jakim etapie jestem i od czego startuję. Dziś mogę śmiało powiedzieć, że gdybym pierwszy raz nie wyszedł rozdać tego, co mam nie zakładałbym nawet możliwości rozdawania w setkach tysięcy tego, czego nie mam.