„Byli zaś w Antiochii w będącej (społeczności) wywołanych prorocy i nauczyciele: Barnaba i Szymon, (ten) nazywany Nigrem, i Lucjusz Cyrenejczyk, Manaen, Heroda tetrarchy współwychowanek, i Szaweł”. (Dokonania wysłanników 13, 1)

„I usłyszawszy ci od niego wyszli chwycić go, mówili bowiem, że (doprowadził się do szału)”. (Według Marka 3, 21)

„W tym jest miłość, nie że my umiłowaliśmy Boga, ale że on sam umiłował nas i wysłał Syna jego, przebłaganie za grzechy nasze”. (Jana I 4, 10)

„Przypominaj sobie Jezusa Pomazańca, podniesionego z martwych, z nasienia Dawida, według dobrej nowiny mej; przez którą cierpię zło aż do więzów jak złoczyńca, ale słowo Boga nie jest związane”. (Do Tymoteusza II 2, 8 – 9)

„Rzekł im Jezus: (Czyż) nie przez to błąkacie się nie znając pism ani mocy Boga?” (Według Marka 12, 24)

„Zaś Jezus powiedział im: Co Cezara oddajcie Cezarowi, a co Boga Bogu! I zadziwiali się nim”. (Według Marka 12, 17)

„I zaczął im w przykładach mówić: Winnicę człowiek zasadził, i otoczył ogrodzeniem, i wykopał dół pod tłocznię, i zbudował wieżę, i wynajął ją rolnikom, i odjechał”. (Według Marka 12, 1)

„I mówi im: Nigdy (nie) przeczytaliście, co uczynił Dawid, kiedy potrzebę miał i zgłodniał on i ci z nim?” (Według Marka 2, 25)

„Żyjącym bowiem słowo Boga, i sprawnym, i bardziej tnącym niż każdy miecz obosieczny i przenikającym aż do podziału duszy i ducha, stawów i szpiku, i zdolnym do osądzania wymysłów i rozumień serca”. (Do Hebrajczyków 4, 12)

„Amen mówię wam, że który powie górze tej: Podnieś się i rzuć się w morze, i nie zawaha się w sercu jego, ale będzie wierzył, że co mówi, staje się, będzie mu”. (Według Marka 11, 23)