„Bo łaską jesteście zbawieni z powodu wiary; i to nie z was, Boga (ten) dar; nie z dzieł, aby nie ktoś zacząłby się chełpić. Jego bowiem jesteśmy czynem, stworzeni w Pomazańcu Jezusie dla dzieł dobrych, które wcześniej przygotował Bóg, aby w nich postępowaliśmy”. (Do Efezjan 2, 8 – 10)

„zaś Bóg, bogaty będąc w litości, przez wielką miłość Jego, którą umiłował nas, i będących nas martwymi (dla) występków współożywił z Pomazańcem łaską jesteście zbawieni i współobudził i współposadził na niebiosach w Pomazańcu Jezusie, aby okazałby w wiekach przychodzących przewyższające bogactwo łaski Jego przez łagodność dla nas w Pomazańcu Jezusie”. (Do Efezjan 2, 4 – 7)

„I was, będących martwymi (dla) występków i (dla) grzechów waszych, w których niegdyś zaczęliście postępować według wieku świata tego, według przywódcy władzy powietrza, ducha teraz działającego wśród synów nieuległości, wśród których i my wszyscy zaczęliśmy obracać się niegdyś w pożądaniach ciała naszego, czyniąc wolę ciała i myśli, i byliśmy dziećmi pod względem natury gniewu jak i pozostali”. (Do Efezjan 2, 1 – 3)

„Z powodu tego i ja, usłyszawszy (o tej) w was wierze w Panu, Jezusie, i (o) miłości ku wszystkim świętym, nie powstrzymuję się dziękując za was , wspomnienie czyniąc sobie w modlitwach mych, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Pomazańca, Ojciec chwały, dałby wam Ducha mądrości i objawienia w poznaniu Go, oświetlone oczy serca [waszego] ku wiedzieć wy, jaka jest nadzieja powołania Jego, jakie bogactwo chwały dziedziczenia Jego wśród świętych, i jaka przewyższająca wielkość mocy Jego względem nas wierzących według działania siły potęgi Jego, które zdziałał w Pomazańcu, wskrzesiwszy Go z martwych, i posadziwszy na prawicy Jego na niebiosach powyżej każdego Panowania, i Władzy, i Mocy, i Państwa, i każdego imienia wymienianego nie jedynie w wieku tym, ale i w mającym nastąpić; i wszystko podporządkował pod nogi Jego, i Jego dał (jako) głowę ponad wszystkim (społeczności) wywołanych, która jest ciałem Jego, wypełnieniem (Tego) wszystko we wszystkim wypełniającego sobą”. (Do Efezjan 1, 15 – 23)

„Wysławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Pomazańca, (Ten) (który wysławił) nas w całym wysławieniu duchowym na niebiosach w Pomazańcu, tak jak wybrał sobie nas w Nim przed położeniem fundamentów świata, (by) być my świętymi i niewinnymi wobec Niego w miłości, przeznaczywszy nas ku usynowieniu przez Jezusa Pomazańca względem Niego, według upodobania woli Jego, ku pochwale blasku łaski Jego, którą napełnił łaską nas w Umiłowanym, w którym mamy odkupienie przez krew Jego, uwolnienie (od) występków, według bogactwa łaski Jego, której dał obfitość ku nam w całej mądrości i pomyśleniu, dawszy poznać nam tajemnicę woli Jego, według upodobania Jego, które postanowił sobie w Nim ku szafarzowaniu wypełnienia czasów, (tak by) sprowadzić sobie pod jedną głowę wszystko w Pomazańcu: (to) na niebiosach i (to) na ziemi: w Nim, w którym i zostaliśmy wybrani losem, przeznaczeni według wcześniejszego ustawienia (Tego) wszystko Działającego według postanowienia Jego, ku być my ku pochwale blasku Jego, (którzy wcześniej oparliśmy nadzieję) w Pomazańcu; w którym i wy usłyszawszy słowo prawdy, dobrą nowinę (o) zbawieniu waszym, w którym i uwierzywszy zostaliście opieczętowani Duchem obietnicy, (tym) Świętym, który jest poręką dziedziczenia naszego, ku odkupieniu pozyskania dla siebie, ku pochwale blasku Jego”. (Do Efezjan 1, 3 – 14)

„Paweł wysłannik Pomazańca Jezusa przez wolę Boga świętym będącym [w Efezie] i wiernym w Pomazańcu Jezusie: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Pomazańca”.(Do Efezjan 1, 1 – 2)

„Mnie zaś nie oby stało się chełpić się, jeśli nie w krzyżu Pana naszego, Jezusa Pomazańca, z powodu którego (dla) mnie świat jest ukrzyżowany i ja (dla) świata. Ani bowiem obrzezanie czymś jest, ani nieobrzezanie, ale nowe stworzenie. I jacy (z) normą tą idą w szeregu, pokój na nich i litość, i na Izraela Boga. W końcu trudów mi nikt (nie) niech podaje, ja bowiem piętna Jezusa na ciele mym noszę. Łaska Pana naszego, Jezusa Pomazańca, z duchem waszym, bracia. Amen”. (Do Galatów 6, 14 – 18)

„Zaraz więc ponieważ porę mamy, działajmy dobro względem wszystkich, najbardziej zaś względem domowych (we) wierze. Zobaczcie, jak wielkimi wam literami napisałem moją ręką. Jacy chcą podobać się przez ciało, ci zmuszają was dawać się obrzezać, jedynie aby (z powodu) krzyża Pomazańca nie byliby ścigani; ani bowiem (ci) dający się obrzezać sami Prawa (nie) przestrzegają, ale chcą, (by) wy dawać się obrzezać, aby w waszym ciele zaczęliby się chełpić”. (Do Galatów 6, 10 – 13)

„Niech będzie wspólnikiem zaś pouczany (o) słowie (dla) nauczającego we wszystkich dobrach. Nie łudźcie się, Bóg nie pozwala szydzić z siebie; co bowiem jeśli posiałby człowiek, to i żąć będzie; bo siejący w ciało swoje z ciała żąć będzie zniszczenie, zaś siejący w ducha z ducha żąć będzie życie wieczne. Zaś piękno czyniąc, nie poddawajmy się złu, porą bowiem swoją żąć będziemy, nie będąc osłabieni”. (Do Galatów 6, 6 – 9)

„Bracia, jeśli i wcześniej wzięty zostałby człowiek w jakimś występku, wy, duchowi, wydoskonalajcie takiego w duchu delikatności, bacząc (na) ciebie samego, aby nie i ty zostałbyś doświadczony. Jedni drugich ciężary noście, i tak wypełnicie prawo Pomazańca. Jeśli bowiem uważa ktoś być czymś, niczym będąc, zwodzi w umyśle siebie samego; zaś czyn swój niech próbuje każdy, i wtedy w sobie samym jedynie chlubę będzie miał i nie w drugim. Każdy bowiem własny ładunek poniesie”. (Do Galatów 6, 1 – 5)