„Paweł wysłannik Pomazańca Jezusa według rozkazu Boga, Zbawiciela naszego i Pomazańca Jezusa, Nadziei naszej, Tymoteuszowi, prawowitemu synowi w wierze: łaska, litość, pokój od Boga, Ojca, i Pomazańca Jezusa, Pana naszego”. (Do Tymoteusza I 1, 1 – 2)

„Sam zaś Pan pokoju oby dał wam pokój przez wszystko w każdym sposobie. Pan z wszystkimi wami. Pozdrowienie moją ręką Pawła, co jest znakiem w każdym liście: tak piszę. Łaska Pana naszego, Jezusa Pomazańca, z wszystkimi wami”. (Do Tesaloniczan II 3, 16 – 18)

„I bowiem gdy byliśmy przy was, to nakazywaliśmy wam, że jeśli ktoś nie chce pracować, ani (nie) niech je. Słyszeliśmy bowiem (o) niektórych (jako) postępujących wśród was bez trzymania się szyku, (jako) nic wypracowujących, ale pracujących bezużytecznie. Zaś takim nakazujemy i zachęcamy w Panu, Jezusie Pomazańcu, aby ze spokojem pracując, swój chleb jedliby. Wy zaś, bracia, nie poddajcie się złu, pięknie czyniąc. Jeśli zaś ktoś nie jest posłuszny słowu naszemu przez list, tego oznaczajcie sobie, nie mieszać się z nim, aby zawstydziłby się; i nie jak nieprzyjaciela uznawajcie, ale kładźcie do rozumu jak bratu”. (Do Tesaloniczan II 3, 10 – 15)

„Nakazujemy zaś wam, bracia, w imieniu Pana naszego, Jezusa Pomazańca, (by) unikać wy od każdego brata, bez trzymania się szyku postępującego i nie według przekazu, który przyjęli od nas. Sami bowiem wiecie, jak trzeba naśladować nas,, bo nie nie utrzymaliśmy się w szyku wśród was ani (nie) darmo chleb zjedliśmy u kogoś, ale w trudzie i mozole nocą i dniem pracując ku nie obciążyć kogoś (z) was; nie że nie mamy władzy, ale aby siebie samych (jako) wzór dalibyśmy wam ku naśladować nas”. (Do Tesaloniczan II 3, 6 – 9)

„W końcu módlcie się, bracia, za nas, aby słowo Pana biegłoby i otrzymywałoby chwałę jak i przy was, i aby zostalibyśmy wyciągnięci z będących nie na miejscu i niegodziwych ludzi; nie bowiem wszystkich wiara. Wierny zaś jest Pan, który utwierdzi was i ustrzeże od niegodziwości. Jesteśmy przekonani zaś w Panu do was, że co nakazujemy, [i] czynicie, i czynić będziecie. Zaś Pan oby wyprostował wasze serca ku miłości Boga i ku wytrwałości Pomazańca”. (Do Tesaloniczan II 3, 1 – 5)

„Zatem więc, bracia, trwajcie, i trzymajcie się silnie przekazów, których zostaliście nauczeni czy to przez słowo, czy to przez list nasz. Sam zaś Pan nasz, Jezus Pomazaniec, i Bóg, Ojciec nasz, (który umiłował) nas i (który dał) zachętę wieczną i nadzieję dobrą w łasce, oby zachęcił wasze serca i oby utwierdził w każdym dziele i słowie dobrym”. (Do Tesaloniczan II 2, 15 – 17)

„My zaś powinniśmy dziękować Bogu każdej chwili za was, bracia umiłowani przez Pana, bo wybrał sobie was Bóg (jako) pierwocinę ku zbawieniu w uświęceniu Ducha i wierze (w) prawdę, ku czemu [i] powołał was przez dobrą nowinę naszą, ku pozyskaniu dla siebie chwały Pana naszego, Jezusa Pomazańca”. (Do Tesaloniczan II 2, 13 – 14)

„I wtedy zostanie objawiony nieprawy, którego Pan, [Jezus], zgładzi duchem ust Jego i uzna za bezużytecznego dla pokazania się przybycia Jego, którego jest przybycie na działaniu szatana w całej mocy, i znakach, i cudach kłamstwa, i w całym zwodzeniu niesprawiedliwości (dla) dających się gubić, za to (że) miłości prawdy nie przyjęli ku zostać zbawieni oni. I dla tego posyła im Bóg działanie łudzenia ku uwierzyć oni kłamstwu, aby zostaliby osądzeni wszyscy nie (którzy uwierzyli) prawdzie, ale (którzy znaleźli upodobanie) (w) niesprawiedliwości”. (Do Tesaloniczan II 2, 8 – 12)

„Nie przypominacie sobie, że jeszcze będąc przy was to mówiłem wam? I teraz (to) zatrzymujące znacie, aż do zostać objawiony on w swojej porze. Bo tajemnica już działa sobie bezprawia; jedynie (ten) zatrzymujący właśnie dopóki ze środka stałby się”. (Do Tesaloniczan II 2, 5 – 7)

„Prosimy zaś was, bracia, co do przybycia Pana naszego, Jezusa Pomazańca, i naszego późniejszego zebrania się przed Nim, względem (tego) aby nie szybko dać się zachwiać wy od myśli i nie dawać się zakrzyczeć ani z powodu Ducha, ani z powodu słowa, ani przez list jakby przez nas, jakby że nastał dzień Pana, aby nie ktoś was zwiódłby na żaden sposób; bo jeśli nie przyszłoby odstępstwo najpierw i (nie) zostałby objawiony człowiek bezprawia, syn zguby, będący przeciwnym i podnoszący się przeciwko każdemu nazywającemu się bogiem lub przedmiotem czci, tak że on w przybytku Boga usiąść, pokazując siebie samego, że jest bogiem”. (Do Tesaloniczan II 2, 1 – 4)