„Od zaś szóstej godziny ciemność stała się na całej ziemi aż do godziny dziewiątej. Koło zaś dziewiątej godziny wykrzyknął Jezus głosem wielkim mówiąc: Eli, Eli, Lema sabachtani? To jest: Boże mój, Boże mój, czemu mnie pozostawiłeś? Jacyś zaś (z) tam stojących usłyszawszy mówili, że: Eliasza woła ten. I zaraz podbiegłszy jeden z nich i wziąwszy gąbkę, nasyciwszy octem i włożywszy na trzcinę poił go. Zaś pozostali mówili: Dopuść, zobaczmy, czy przychodzi Eliasz (aby uratować) go. Zaś Jezus znów krzyknąwszy głosem wielkim oddał ducha. I oto zasłona przybytku rozdarła się od góry aż do dołu na dwoje i ziemia zatrzęsła się i skały rozłamały się. I grobowce otwarły się i liczne ciała (tych), (którzy zasnęli) świętych, podniosły się, i wyszedłszy z grobowców po podniesieniu się jego weszły do świętego miasta i stały się widzialne licznym”. (Według Mateusza 27, 45 – 53)