„Po tych ujrzałem innego zwiastuna schodzącego z nieba, mającego władzę wielką, i ziemia oświetlona została od chwały jego. I krzyknął silnym głosem mówiąc: Upadła, upadła Babilon wielka, i stała się mieszkaniem demonów, i strażnicą wszelkiego ducha nieczystego, i strażnicą wszelkiego ptaka nieczystego, [i strażnicą wszelkiego zwierzęcia nieczystego] i znienawidzonego, bo z wina szału rozpusty jej wypiły wszystkie narody, i królowie ziemi z nią uprawiali rozpustę, i kupcy ziemi z mocy przepychu jej wzbogacili się. I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Wyjdźcie, ludu mój z niej, aby nie współuczestniczyliście w grzechach jej, i od plag jej aby nie wzięliście. Bo spoiły się jej grzechy aż do nieba, i przypomniał sobie Bóg czyny niesprawiedliwości jej. Oddajcie jej, jak i ona oddała, i podwójne według czynów jej. W kielichu, który zmieszała, zmieszajcie jej podwójnie. Ile wsławiła siebie i żyła w przepychu, tyle dajcie jej męczarni i boleści. Bo w sercu jej mówi, że: Siedzę (jako) królowa, i wdową nie jestem, i boleści nie zobaczę. Dla tego w jednym dniu nadejdą plagi jej: śmierć i boleść i głód, i ogniem zostanie spalona, bo silny Pan, Bóg, (który osądził) ją. I zapłaczą i uderzą się (w piersi) nad nią królowie ziemi, (którzy) z nią (uprawiali rozpustę), i (którzy żyli w zbytku), kiedy zobaczą dym pożaru jej, z daleka stojący z powodu strachu (przed) męczarnią jej, mówiący: Biada, biada, miasto wielkie, Babilonie, miasto silne, bo (w) jedną godzinę przyszedł wyrok twój”. (Objawienie Jana 18, 1 – 10)