„Tak bowiem niegdyś i święte kobiety, mające nadzieję w Bogu, przystrajały siebie same, podporządkowując się swoim mężom, jak Sara okazała posłuszeństwo Abrahamowi, panem go nazwawszy; jej stałyście się dziećmi, dobro czyniąc i nie bojąc się żadnego rozdrażnienia. Mężowie podobnie wspólnie mieszkając co do poznania, jako mniej mającemu siły naczyniu, kobiecości, przydzielając szacunek, jako i współdziedziczącym (w) łasce życia, ku nie doznawać przeszkód modlitwy wasze”. (Piotra I 3, 5 – 7)